'''Mustafa I Szalony''', [[język arabski|ar.]] مصطفى الأول (ur. [[1592]], zm. [[20 stycznia]] [[1639]]) – [[sułtan]] z dynastii [[Osmanowie|Osmanów]], panował w okresie [[1617]]–[[1618]] i [[1622]]–[[1623]].
Syn [[Mehmed III|Mehmeda III]], bratwuj [[Ahmed I|Ahmeda I]]. Niedorozwinięty umysłowo lub chory psychicznie, za Ahmeda I kilkanaście lat spędził w areszcie domowym pozostawał pod wpływem politycznym kliki dworskiej. Po raz pierwszy zasiadł na tronie po śmierci brata, rok później został odsunięty od władzy na rzecz bratanka, gdy jego szaleństwo wyszło na jaw, wojsko zaniepokoiło się, lud dowiedział się o jego chorobie i zorganizowano przewrót, który wyniósł na tron jego bratanka [[Osman II|Osmana II]]. Gdy ten został zamordowany przez janczarów podczas trwającego siedem dni buntu, został posadzony na tronie po raz drugi. Władze w jego imieniu sprawowała jego matka i wielki wezyr Kara Davud Pasza. W międzyczasie zorganizowano przewrót, by pozbyć się szalonego sułtana, stało się tak w wyniku manipulacji sułtanki Kosem, wtedy to w roku 1623 ostatecznie zrzekł się tronu na rzecz drugiego bratanka, zarazem syna Kosem – [[Murad IV|Murada IV]].
