Robert Urquhart: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat. |
lit. |
||
Linia 7:
Urquhart służył w [[Indie Brytyjskie|Indiach]] w okresie pierwszych lat [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Pozostał tam do roku [[1941]], kiedy został wysłany do Afryki Północnej, a następnie mianowany na stanowisko oficera sztabu w 3. Dywizji w Wielkiej Brytanii. W latach 1941 i [[1942]], został awansowany na [[podpułkownik]]a i dowodził 2. batalionem piechoty lekkiej księcia Kornwalii do roku [[1943]], kiedy to został powołany na stanowisko oficera sztabu w 51. Dywizji Piechoty, która stacjonowała w [[Afryka|Afryce Północnej]]. Przez krótki czas dowodził brytyjską 231. Brygadą Piechoty, który walczyła na [[Sycylia|Sycylii]].
Do [[1944]] roku był wyższym oficerem XII Korpusu. Jednak w tym roku, powierzono mu dowodzenie 1. Dywizją Powietrznodesantową. Jego dawny dowódca (generał-major G.F. Hopkinson) został zabity we [[Włochy|Włoszech]], a jego następca, generał brygady Eric Down został przeniesiony do Indii. Jak na ironię, Urquhart był skłonny do choroby powietrznej i nigdy nie był członkiem ani nie dowodził jednostką powietrzną. Chociaż był nowicjuszem operacji powietrznodesantowych, dowodził dywizją podczas [[operacja Market Garden|operacji Market-Garden]] we wrześniu 1944 roku i został zrzucony w [[Arnhem]] w [[Holandia|Holandii]] w celu zabezpieczenia przeprawy przez [[Ren]]. Jego dywizja walczyła bez wsparcia przeciwko II Korpusowi
Po zakończeniu wojny pracował na kilku pozycjach sztabowych na [[Malaje|Malajach]]. Po odejściu z armii w [[1955]] roku Urquhart został kierownikiem w przemyśle stalowym, emerytowanym w [[1970]] roku. W [[1958]] roku napisał książkę o bitwie o Arnhem<ref>R. Urquhart Arnhem: Britain's Infamous Airborne Assault of World War II</ref>.
== Linki zewnętrzne ==
| |||