Puchar Polski w piłce nożnej mężczyzn: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 77:
24 czerwca 1989 rozegrano – zdaniem wielu ekspertów i zwykłych kibiców – jeden z najlepszych piłkarsko finałów krajowego Pucharu w jego historii. Na ''Stadionie Miejskim w [[Olsztyn]]ie'' Legia Warszawa pokonała 5:2 (3:1) [[Jagiellonia Białystok|Jagiellonię Białystok]], dla której był to jeden z największych sukcesów. Sam wynik – również niezwykły. Siedem goli w meczu finałowym uzyskano jeszcze tylko raz (4 czerwca 1972 w pojedynku Górnika Zabrze z Legią – również 5:2 – na ''Stadionie Miejskim w [[Łódź|Łodzi]]''). Wówczas to po raz ostatni przyznano puchar ufundowany w 1951 przez Bolesława Bieruta. Fundatorem głównego trofeum od następnej edycji był pierwszy prezydent III RP [[Wojciech Jaruzelski]].
Kilkakrotnie w dziejach do finału PP udało się dotrzeć drugoligowcom. Największy sukces odniosła z nich [[Miedź Legnica (piłka nożna)|Miedź Legnica]], która 24 czerwca 1992 ograła „zabrskiego” Górnika w rzutach karnych 4:3 (w regulaminowym czasie było 1:1, a dogrywka nie przyniosła rozstrzygnięcia). Ciekawostką, stanowi fakt, że Miedź Legnica był pierwszym i jednocześnie jedynym zdobywcą Pucharu Polski, który w momencie zdobycia tego trofeum nigdy nie grał w swej historii w najwyższej klasie rozgrywkowej (Miedź Legnica awans do pierwszego poziomu ligowego w Polsce po raz pierwszy uzyskała w 2018 – 26 lat po zdobyciu Pucharu Polski).
Dramatycznie zakończył się finał XLI edycji. 18 czerwca 1995, po zwycięstwie Legii Warszawa nad [[GKS Katowice (piłka nożna)|GKS Katowice]] 2:0 (1:0) [[chuligan]]i starli się z [[Policja|policją]], demolując przy tym część trybun Stadionu Wojska Polskiego.
| |||