Ahmad Ben Bella: Różnice pomiędzy wersjami

Skutecznie zabiegał o pomoc Francji. Francja będąca dotychczas przeciwnikiem Frontu Wyzwolenia Narodowego wsparła rząd. Francuzi udzielili Ben Belli pomocy w postaci gospodarczej, finansowej, handlowej i kadrowej. Algieria korzystała dzięki temu z pomocy w inwestycjach, eksportowała do Francji swoje towary a na terenie kraju pracowali francuscy specjaliści i nauczyciele. Była metropolia zgodziła się ponadto przyjąć ponad 500 tysięcy robotników algierskich. Francuska pomoc była w Algierii przyjmowana niechętnie (ze względu na niedawną wojnę)<ref name=AR>{{cytuj stronę| url=http://web.archive.org/web/20160305041447/http://www.romejko.edu.pl/content/pdf/17_romejko_elity_wladzy_algieria.pdf| tytuł = Elity władzy Algierii| autor = Ks. Adam Romejko | opublikowany = romejko.edu.pl| praca = | data = | język = pl}}</ref>. Niemniej jednak Ben Bella nie był politykiem realizującym interesy francuskie, w polityce wewnętrznej realizował bowiem politykę przejmowania majątków należących do byłych kolonialistów<ref name=B>{{cytuj stronę| url=http://www.britannica.com/biography/Ahmed-Ben-Bella| tytuł = Ahmed Ben Bella| autor = | opublikowany = britannica.com| praca = | data = | język = en}}</ref>. Mimo że Algieria była krajem nominalnie socjalistycznym, 70-80% wymiany handlowej realizowano z państwami zachodnioeuropejskimi (w tym 50% z AlgieriąFrancją), podczas gdy wymiana z krajami socjalistycznymi wynosiła jedynie 5%. Choć socjalistyczny rząd uznał [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich]] za stronę „bratnią“ to kontakty z tym krajem pozostawały niewielkie, ZSRR ograniczył się jedynie do udzielania Algierczykom pomocy technicznej i pożyczek<ref name=AR>{{cytuj stronę| url=http://web.archive.org/web/20160305041447/http://www.romejko.edu.pl/content/pdf/17_romejko_elity_wladzy_algieria.pdf| tytuł = Elity władzy Algierii| autor = Ks. Adam Romejko | opublikowany = romejko.edu.pl| praca = | data = | język = pl}}</ref>. Sam Ben Bella pozostawał podejrzliwy w kwestii interesów ZSRR w regionie<ref name="PAR2">''Nadeem F. Paracha: Socjalizm islamski''. Część II – czas sukcesów (1952-78)</ref>. Ważnym elementem polityki Belli było również wspieranie na różne sposoby i zaopatrywanie ruchów które uznawał on za antykolonialne. Wsparł rebeliantów [[wojna o niepodległość Angoli|walczących o niepodległość Angoli]]<ref>''Algeria: The Politics of a Socialist Revolution'', 1970, s. 164.</ref>, [[Afrykańska Partia Niepodległości Gwinei i Wysp Zielonego Przylądka|PAIGC]] (grupę walczącą o niepodległość [[Gwinea Bissau|Gwinei Bissau]] i [[Wyspy Zielonego Przylądka|Wysp Zielonego Przylądka]])<ref>''Modern African Wars: Angola and Moçambique 1961-1974'', 1988. s.12.</ref><ref>''Wars in the Third World since 1945'', 1995. s. 35.</ref> czy anty[[apartheid]]owski [[Afrykański Kongres Narodowy]]<ref>[http://www.sahistory.org.za/topic/african-national-congress-timeline-1960-1969 African National Congress Timeline 1960-1969]</ref>. Działania te miały doprowadzić do uznania go w przyszłości za nieformalnego lidera [[Trzeci Świat|Trzeciego Świata]]<ref name=AR>{{cytuj stronę| url=http://web.archive.org/web/20160305041447/http://www.romejko.edu.pl/content/pdf/17_romejko_elity_wladzy_algieria.pdf| tytuł = Elity władzy Algierii| autor = Ks. Adam Romejko | opublikowany = romejko.edu.pl| praca = | data = | język = pl}}</ref>.