Armand-Emmanuel du Plessis: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 27:
Za radą królowej Marii Antoniny w 1790 roku uciekł do [[Wiedeń|Wiednia]] skąd zabiegał u zaprzyjaźnionych generałów o interwencję w jego kraju. Zaprzyjaźnił się z cesarzem Leopoldem II i rodakiem, księciem Ludwikiem de Ligny. Hrabia de Langeron zaś zapoznał go z Aleksiejem Suworowem - jednym z generałów armii rosyjskiej. Książę wstąpił do wojsk cara [[Aleksander I Romanow|Aleksandra I]], w których dzielnie walczył. Otrzymał za to złoty miecz i order. Był od teraz: generałem porucznikiem armii carskiej.
Po śmierci ojca otrzymał najważniejszy tytuł - księcia de Richelieu. Próbował ocalić rodzinę królewską i skłonił ją do ucieczki, ale w [[Varennes-en-Argonne|Varennes]] król został rozpoznany i część uciekinierów (w tym król) została zmuszona do powrotu.
Wrócił na krótko do Francji za Konsulatu by ratować resztki majątku i wrócił do Rosji gdzie został generał-gubernatorem noworosyjsko-besarabskim<ref>{{Cytuj|tytuł=Ришельё, Арман-Эммануэль дю Плесси|data=2017-01-21|data dostępu=2017-04-23|opublikowany=Википедия|url=https://ru.wikipedia.org/w/index.php?title=%D0%A0%D0%B8%D1%88%D0%B5%D0%BB%D1%8C%D1%91,_%D0%90%D1%80%D0%BC%D0%B0%D0%BD-%D0%AD%D0%BC%D0%BC%D0%B0%D0%BD%D1%83%D1%8D%D0%BB%D1%8C_%D0%B4%D1%8E_%D0%9F%D0%BB%D0%B5%D1%81%D1%81%D0%B8&oldid=83198041|język=ru}}</ref>. Przeprowadził tam meliorację gruntów, a [[Odessa]] za jego rządów stała się pierwszym portem Morza Czarnego. W okresie kiedy Richelieu zarządzał Odessą, liczba mieszkańców miasta wzrosła z 8 tysięcy w 1804 roku do 35 tysięcy w 1813 roku<ref>Marek Mądzik, ''Polskie inicjatywy handlowe w rosyjskich portach czarnomorskich na przełomie XVIII i XIX wieku'', Lublin 1984, s. 21.</ref>.
| |||