Sergio Markarián: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→top: poprawne encyklopedyczne nazewnictwo |
→top: poprawa linkowania |
||
Linia 63:
Na początku 2002 roku Markarián powrócił do Grecji, w połowie sezonu 2001/2002 zostając szkoleniowcem jednego z najbardziej utytułowanych klubów w kraju – [[Panathinaikos AO]]. W swoich pierwszych rozgrywkach doszedł z Panathinaikosem do ćwierćfinału [[Liga Mistrzów UEFA (2001/2002)|Ligi Mistrzów]], gdzie odpadł po przegranym dwumeczu z [[FC Barcelona]]; zdołał również zająć trzecie miejsce w lidze, premiowane awansem do [[Puchar UEFA (2002/2003)|Pucharu UEFA]]. W maju 2002 mimo dobrych wyników zrezygnował ze stanowiska trenera, tłumacząc swoją decyzję chęcią odpoczynku od futbolu, jednak już po pięciu miesiącach ponownie został zatrudniony przez Panathinaikos. W sezonie 2002/2003 dotarł z ekipą z [[Ateny|Aten]] do ćwierćfinału [[Puchar UEFA (2002/2003)|Pucharu UEFA]] – tam, mimo zwycięstwa w wyjazdowym spotkaniu po bramce [[Emmanuel Olisadebe|Emmanuela Olisadebe]], odpadł po dogrywce w meczu rewanżowym z prowadzonym przez [[José Mourinho]] zespołem [[FC Porto]], który okazał się później triumfatorem rozgrywek. Wywalczył także wicemistrzostwo Grecji – jego piłkarze uzbierali tyle samo punktów co [[Olympiakos SFP]], lecz z powodu gorszego bilansu bramkowego zajęli dopiero drugie miejsce w ligowej tabeli. Jego podopiecznymi w Panathinakosie było pięciu zawodników, którzy w 2004 roku wraz z [[Reprezentacja Grecji w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacją Grecji]] zwyciężyli w [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2004|Mistrzostwach Europy w Portugalii]] – [[Jurkas Seitaridis]], [[Angelos Basinas]], [[Konstandinos Chalkias]], [[Janis Gumas]] oraz [[Dimitris Papadopulos]].
W rozgrywkach 2004/2005 Markarián trenował trzeci już w karierze grecki klub – [[PAE Iraklis 1908|Iraklis FC]], z którym zdołał utrzymać się w [[Superleague Ellada]]. W 2005 roku podpisał umowę z paragwajskim [[Club Libertad]], którego szkoleniowcem był także 22 lata wcześniej. Podczas drugiego już pobytu w Libertadzie dwa razy z rzędu zdobywał mistrzostwo kraju – w sezonach 2006 i 2007. W późniejszym czasie odszedł do meksykańskiego stołecznego zespołu [[Cruz Azul]], gdzie podczas fazy Apertura 2007 osiągnął tytuł wicemistrzowski, przegrywając z dwumeczu finałowym z [[Santos Laguna|Santos Laguną]]. W tym samym roku triumfował również w towarzyskim turnieju Copa Panamericana, wygrywając w finale z [[
W lipcu 2010 Markarián objął stanowisko selekcjonera [[Reprezentacja Peru w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Peru]], która za kadencji jego poprzednika [[José del Solar]]a zajęła dopiero ostatnie miejsce w [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2010 (eliminacje strefy CONMEBOL)|eliminacjach do Mistrzostw Świata 2010]], nie kwalifikując się na światowy czempionat. W 2011 poprowadził ją do zwycięstwa w towarzyskich rozgrywkach Kirin Cup, kiedy to Peruwiańczycy podobnie jak ich rywale zanotowali dwa bezbramkowe remisy. Kilka tygodni później wziął udział w turnieju [[Copa América 2011|Copa América]] – tam prowadzona przez niego kadra wyszła z grupy i odpadła dopiero w półfinale, po raz pierwszy od 28 lat zajmując trzecie miejsce, natomiast napastnik Peru [[Paolo Guerrero|José Paolo Guerrero]] został królem strzelców tej edycji południowoamerykańskiej imprezy. Ze stanowiska selekcjonera zrezygnował wraz z końcem [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2014 (eliminacje strefy CONMEBOL)|eliminacji do Mistrzostw Świata 2014]], podczas których prowadzona przez niego kadra zajęła siódmą lokatę, nie kwalifikując się na mundial. Ogółem poprowadził peruwiańską reprezentację w 45 spotkaniach, notując 17 zwycięstw, 14 remisów i 14 porażek.
| |||