Szymon Poradowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
→Konspiracja w PRL i represje: akt.link przenosił na nie tą osobę. |
||
Linia 45:
Po aresztowaniu przez [[NKWD]] szesnastu przywódców Polskiego Państwa Podziemnego, w tym członków władz Stronnictwa Narodowego, jako członek ZG SN pełnił również funkcję przewodniczącego Dzielnicy Warszawskiej obejmującej Warszawę-miasto oraz okręgi: Warszawski, Białostocki i Łódzki. Utrzymywał kontakt z podległymi ZG SN komendantami NZW (głównie z komendantem Okręgu Białostockiego NOW/NZW [[Mieczysław Grygorcewicz|Mieczysławem Grygorcewiczem „Ostrowskim”]], był też członkiem Rady Wychowania Narodowego przy ZG SN.
Po utworzeniu [[Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej|Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej]] był zwolennikiem ujawnienia się i przejścia do legalnej [[opozycja (polityka)|opozycji]] wobec [[komunizm|komunistów]]. W sierpniu 1945 był jednym z inicjatorów powołania Komitetu Legalizacyjnego SN i jego członkiem. Wraz z sześcioma innymi politykami stronnictwa, podpisał się pod memoriałem skierowanym 23 sierpnia 1945 do [[Bolesław Bierut|Bolesława Bieruta]] jako prezydenta [[Krajowa Rada Narodowa|Krajowej Rady Narodowej]]. Sygnatariusze memoriału zamierzali dotrzeć do podziemia zbrojnego z apelem o zaprzestanie walk i wsparcie starań legalizacyjnych, w związku z tym Poradowski utrzymywał kontakt z Okręgiem Białostockim NZW. W początkach października 1945 spotkał się także z kurierem prezesa SN [[Tadeusz Bielecki|Tadeusza Bieleckiego]] z Londynu,
Aresztowany podczas prowadzenia zajęć lekcyjnych w szkole ks. Marianów na Bielanach 19 października 1945 i osadzony w aresztach śledczych początkowo przy ul. Stalowej, następnie ul. Szerokiej, w końcu przy ul. Cyryla i Metodego w Warszawie. Pozostali aresztowani wówczas sygnatariusze memoriału (Jan Bielawski, [[Antoni Orszagh]], [[Kazimierz Kobylański]]) zostali wkrótce wypuszczeni i podjęli starania na rzecz uwolnienia Poradowskiego, jednakże jego sprawę UB oraz prokuratora [[Antoni Mamrot|Antoniego Mamrota]], a następnie [[Kazimierz Graff|Kazimierza Graffa]] włączyli do procesu Okręgu Białostockiego NZW ([[Mieczysław Grygorcewicz|Mieczysława Grygorcewicza]] występującego w procesie pod nazwiskiem „Ostrowski”). Skazany 21 października 1946 przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie, w składzie: mjr [[Eugeniusz Krzewski]] (przewodniczący), por. [[Stanisław Kaczmarek]] i por. [[Tadeusz Przesmycki]] (sędziowie), na 7 lat pozbawienia wolności. Na mocy amnestii z 2 sierpnia 1945 zmniejszono mu karę do 5 lat. Oskarżał prokurator kpt. [[Maksymilian Lityński]], który żądał [[kara śmierci|kary śmierci]]; bronił mecenas Mojżesz (Mieczysław) Maślanko. Poradowski więziony był w Warszawie przy ul. 11 Listopada. Odzyskał wolność w wyniku kolejnej amnestii, 10 marca 1947.
| |||