Wersja z 09:37, 17 sty 2018 edytuj Paweł Ziemian BOT (dyskusja \| edycje) Boty 1 384 760 edycji m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy ← poprzednia edycja		Wersja z 12:38, 1 gru 2018 edytuj anuluj edycję AndrzeiBOT (dyskusja \| edycje) Boty 392 331 edycji m Bot poprawia linki wewnętrzne oraz wykonuje dr. zmiany typograficzne i techn. następna edycja →
Linia 7: == Konfederacja Barska == Wawrzyniec Potocki to jeden z głównych organizatorów [[konfederacja barska\|konfederacji barskiej]]. Jego podpis figuruje na trzecim miejscu, zaraz po [[Michał Hieronim Krasiński\|Michale Hieronimie Krasińskim]] i [[Józef Pułaski\|Józefie Pułaskim]] na akcie konfederacji z 29 lutego 1768 r. Jako reprezentant Wielkopolski otrzymał urząd konsyliarza z prawem zasiadania w Generalnej Radzie. 4 marca pod [[Bar (miasto na Ukrainie)\|Barem]] był wśród oddziałów wojsk koronnych przystępujących do konfederacji i otrzymał stanowisko generalnego regimentarza wojsk koronnych komputowych i konfederackich, a w kilka dni później 6 marca szarżę drugiego pułkownika oraz komendę nad chorągwią w nowo formowanym pułku pod znakiem Krzyża Świętego. W dniu 16 kwietnia, po zwycięskich walkach i zajęciu Winnicy wydał uniwersał o sukcesach i wzroście sił konfederackich. Józef Pułaski ze swą Radą Wojskową 23 października przeprowadził w Żwańcu ~~"renowację~~„renowację konfederacji ~~koronnej"~~koronnej” i na miejsce Krasińskiego wybrano na marszałka substytuta (zastępcę) Wawrzyńca Potockiego. Już jako marszałek konfederacji Potocki wydał uniwersał do wszystkich województw, ziem i powiatów, zalecając im gotowość na wypadek ogłoszenia [[pospolite ruszenie\|pospolitego ruszenia]]. Po uwięzieniu Pułaskiego w Dańkowicach Wawrzyniec Potocki objął funkcję marszałka związkowego, a następnie skupił wokół siebie pozostałe siły w tym synów Józefa Pułaskiego (Franciszka, [[Kazimierz Pułaski\|Kazimierza]] i Antoniego). W dniu 8 marca 1769 roku kierował Wawrzyniec Potocki (a nie Kazimierz Pułaski jak twierdzi A. Pietrow, a za nim wszyscy pozostali) obroną fortyfikacji [[Okopy Świętej Trójcy\|Okopów Świetęj Trójcy]]. Po załamaniu się konfederacji w dniu 24 kwietnia 1770 r. został przydzielony postanowieniem Generalności pod rozkazy [[Józef Zaremba (~~zm. 1774~~generał)\|Józefa Zaremby]], komendanta generalnego województw wielkopolskich. Był obecny 20 i 21 czerwca 1771 r. w Dziąłoszynie podczas rozmów pomiędzy [[Franciszek Ksawery Branicki\|Franciszkiem Ksawerym Branickim]] a Zarembą w sprawie poddania się królowi. Potocki opowiadający się za dalszą walką sprzeciwiał się rozmowom kapitulacyjnym. Zaremba 22 czerwca w uzgodnieniu z Branickim i Ożogowem odesłał Potockiego w Łęczyckie jako najbardziej przeszkadzającego pertraktacjom. Wawrzyniec Potocki w dniu 25 czerwca 1771 roku z około 350 ludźmi zatrzymał się na noc w Charchwie i Charchówku. Rankiem dał się zaskoczyć [[Mojżesz Lang\|Mojżeszowi Langowi]]. Spotkanie miało bardziej charakter jednostronnej rzezi niż regularnej bitwy. Lang kazał wszystkich wziętych do niewoli pozabijać. Z całej bitwy ocalało zaledwie 30 ludzi, poległo 200 konfederatów, a wśród nich broniąc się do końca również Wawrzyniec Potocki herbu Szeliga. Linia 23: *[http://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/wawrzyniec-h-szeliga-potocki Biogram] {{~~DEFAULTSORT~~SORTUJ:Potocki, Wawrzyniec}} [[Kategoria:Chorążowie pancernych]] [[Kategoria:Członkowie stanu rycerskiego I Rzeczypospolitej]]

Wawrzyniec Potocki: Różnice pomiędzy wersjami