Wanda Żeleńska: Różnice pomiędzy wersjami

'''Wanda Paulina Żeleńska''' z domu Grabowska (ur. 1 września 1841 w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[27 marca]] [[1904]] w [[Kraków|Krakowie]])<ref>[http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=37949&from=publication Nekrologia] [[Czas (dziennik)|Czas]] 1904 nr 71 z 28 marca s.3</ref> – córka Jana Andrzeja Grabowskiego (1808–1880) i Izabelli z domu Jasińskiej. Od 1872<ref> Na podstawie akt stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej Przemienienia Pańskiego w Warszawie, akt nr [https://szukajwarchiwach.pl/72/1216/0/-/5/skan/full/rGKQ3M6Ag_MDEYlfcG00kA 22/1872], dostęp: 2016-03-06</ref> żona kompozytora [[Władysław Żeleński|Władysława Żeleńskiego]] (1837–1921), matka [[Tadeusz Boy-Żeleński|Tadeusza Boya-Żeleńskiego]] (1874–1941) i jego braci: [[Stanisław Gabriel Żeleński|Stanisława Gabriela]] (ur. 1873) i [[Edward Żeleński|Edwarda Narcyza]] (ur. 1878).

 

 

Była zaprzyjaźniona – mimo różnicy wieku – z [[Narcyza Żmichowska|Narcyzą Żmichowską]] „Gabryellą” (1819–1876), o czym świadczy zachowana korespondencja – 185 listów. Cztery siostry Grabowskie mieszkały w Warszawie w tym samym domu przy ulicy Miodowej, w którym znajdowało się mieszkanie Gabryelli, co stało się początkiem przyjaźni. Dla wcześnie osieroconej Wandy Gabryella stanowiła wzór do naśladowania. Tej przyjaźni Boy-Żeleński poświęcił znaczną część książki „Ludzie żywi”. Korespondencję Gabryelli z Wandą wydał Boy drukiem w roku 1930 pod tytułem „Narcyssa i Wanda”.