Wilczak (Bydgoszcz): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Komunikacja: drobne merytoryczne |
Okres zaboru |
||
Linia 101:
[[Słownik geograficzny Królestwa Polskiego]] dla roku [[1884]] podaje, że w miejscowości Wilczak Wielki mieszkało 2049 osób (1404 ewangelików, 632 katolików, 13 Żydów) w 103 domostwach. W tym samym czasie Wilczak Mały liczył 1567 mieszkańców (1143 ewangelików, 401 katolików, 8 Żydów) w 81 domach. Powierzchnia Wilczaka Wielkiego wynosiła 192 ha, a Małego – 21 ha<ref>http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_XIII/454 dostęp 20-10-2014</ref>. Na miejscu istniała szkoła, odlewnia żelaza oraz [[Fabryka Obrabiarek do Drewna|fabryka]].
W 1862 r. przy ul. Nakielskiej 11 wybudowano szkołę [[Kościoły ewangelicko-unijne|ewangelicką]], którą w 1874 r. połączono z istniejącą od 1841 r. przy ul. Nakielskiej 18 szkołą katolicką. W 1898 r. w 8 izbach lekcyjnych uczyło ośmiu nauczycieli mających pod opieką 630 uczniów w 11 klasach<ref name="GSB">Gordon Wincenty: Gawęda o szkołach bydgoskich. [w:] [[Kalendarz Bydgoski]] 1971</ref>. Dziesięć lat później liczba uczniów przekroczyła 1000, co było powodem budowy w latach 1913-1915 nowego budynku szkolnego zachowanego do dzisiaj. Natomiast
W 1890 r. na terenie Wilczaka Wielkiego było 119 dzierżawionych działek, usytuowanych przy sześciu ulicach: Miedza, Różana, [[Ulica Nakielska w Bydgoszczy|Nakielska]], Dolina, Na Wzgórzu, Ułańska. Około 20% właścicieli posiadało nazwiska polskie, z których połowa mieszkała Na Wzgórzu. Nieruchomości te zamieszkiwało wówczas 2101 mieszkańców, wśród których znajdowali się robotnicy, kupcy, urzędnicy i rzemieślnicy<ref name="GW"/>.
| |||