Język ojczysty: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
int.
Nie podano opisu zmian
Linia 3:
Każdą mowę można opanować jako język ojczysty lub inny. W literaturze naukowej występują następujące pary określeń: język ojczysty – język obcy, język pierwszy – język drugi, język wyjściowy (źródłowy) – język docelowy{{odn|Lipińska|2006|s=19}}.
 
Każde normalne, słyszące dziecko jest zdolne do nauczenia się języka otoczenia, w którym przebywa od chwili narodzin. Nie musi to być język jego biologicznych rodziców. Proces ten ma charakter uniwersalny. Dzieci przechodzą kolejne etapy rozwoju mowy – od gaworzenia po [[Poprawność językowa|poprawne]] wysławianie się, które stwierdza się niezależnie od przyswajanego języka. Wśród badaczy przeważa twierdzenie, że czterolatek ma już opanowane podstawy języka, siedmiolatek posiada wiedzę o gramatyce i systemie fonetycznym w około 80%, natomiast pełna [[kompetencja językowa]] i [[kompetencja komunikacyjna|komunikacyjna]] jest osiągana dopiero w wieku szkolnym{{odn|Lipińska|2003|s=16}}.
 
Niekompletne poznanie własnego języka sprawia kłopoty podczas nauki [[język obcy|języków obcych]]. Stąd nauka języka ojczystego odgrywa ważną rolę w [[edukacja|edukacji]]. Znane są przypadki dzieci, które żyły w odosobnieniu i nie nauczyły się [[Mowa (językoznawstwo)|mówić]], np. [[Kaspar Hauser]]. Późniejsze próby nauczenia ich jakiegokolwiek języka zakończyły się niepowodzeniem.
Linia 10:
* [[wielojęzyczność]]
* [[język migowy]]
* [[język potoczny]]
* [[język literacki]]
* [[język urzędowy]]
* [[dzikie dzieci]]
* [[sprawność językowa]]
* [[hipoteza Sapira-Whorfa]]
* [[Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego]]