Georg Ohm: Różnice pomiędzy wersjami

W roku 1811 uzyskał doktorat z matematyki na uniwersytecie w [[Erlangen]] (podobnie jak jego młodszy brat [[Martin Ohm]] (1792–1872), późniejszy profesor matematyki na [[Uniwersytet Humboldta w Berlinie|Uniwersytecie Humboldta w Berlinie]]) i przez krótki okres był wykładowcą tego przedmiotu. Z powodu niskiej pensji i braku perspektyw kariery został nauczycielem matematyki i fizyki. W roku 1825 porzucił szkołę i zajął się eksperymentalną pracą badawczą w celu uzyskania stanowiska na uczelni. Po zainteresowaniu się fizyką napisał prace głównie z zakresu [[elektryczność|elektryczności]] i [[akustyka|akustyki]]. Sformułował (1827) prawo opisujące związek pomiędzy [[natężenie prądu elektrycznego|natężeniem prądu elektrycznego]], a [[napięcie elektryczne|napięciem elektrycznym]], znane współcześnie jako [[prawo Ohma]]{{r|mcs}}. Badał nagrzewanie się [[przewodnik elektryczny|przewodników]] przy przepływie prądu elektrycznego. Znalazł zależność [[rezystancja|oporu]] od formy geometrycznej przewodnika. W 1843 stwierdził, że najprostsze wrażenie słuchowe jest wywołane [[ruch harmoniczny|drganiami harmonicznymi]]. Jego prace, pisane skomplikowanym matematycznym językiem, długo nie były uznawane przez współczesnych mu fizyków.