Jean-Louis Lefebvre de Cheverus: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m usuwam błędny tytuł naukowy – Miranda nie jest profesorem |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Bot poprawia linki do disambigów |
||
Linia 43:
|miejscowość konsekracji = [[Baltimore]]
|miejsce konsekracji = archikatedra św. Piotra
|konsekrator = [[John Carroll (1735–1815)|John Carroll]] [[Jezuici|SJ]]
|współkonsekratorzy = [[Leonard Neale]] [[Jezuici|SJ]] <br /> [[Michael Francis Egan]] [[I Zakon franciszkański|OFM]]
|biskupi konsekrowani =
Linia 57:
== Życiorys ==
Przyszedł na świat w rodzinie sędziego i porucznika policji. Do kapłaństwa przygotowywał się w [[Paryż]]u i po uzyskaniu dyspensy (ze względu na młody wiek) otrzymał [[Sakrament święceń|święcenia kapłańskie]] z rąk ówczesnego arcybiskupa paryskiego w dniu [[18 grudnia]] [[1790]] roku. Początkowo pracował duszpastersko w [[Diecezja Montauban|diecezji Montauban]]. Na zaproszenie swego wuja, także kapłana, został [[kanonik]]iem katedry w [[Le Mans]]. Podczas [[Rewolucja francuska|rewolucji]] odmówił złożenia przysięgi cywilnej kleru co kosztowało go utratę pracy w parafii i nieomal życie. Początkowo zbiegł w przebraniu do [[Anglia|Anglii]], by ostatecznie wyemigrować do USA na wezwanie abpa [[John Carroll (1735–1815)|Johna Carrolla]], który poszukiwał kapłanów do pracy misyjnej wśród miejscowej białej ludności i [[Indianie Ameryki Północnej|Indian]]. Do [[Nowa Anglia|Nowej Anglii]] przybył [[3 października]] [[1796]] roku. Pracował głównie wśród Rdzennych Amerykanów ze stanu [[Maine]], a także w [[Boston]]ie. Podczas epidemii [[Żółta febra|żółtej febry]] z 1798 roku zdobył wielki szacunek i uznanie za odwagę, a jego kazań słuchali również protestanci.
[[8 kwietnia]] [[1808]] otrzymał nominację na biskupa nowo utworzonej diecezji bostońskiej. Sakrę przyjął dopiero półtora roku później (z powodu późnego dotarcia do Ameryki [[Bulla|bulli]] nominacyjnej) w [[Baltimore]] z rąk abpa Carrolla. Po kilku latach okazało się, że jego stan zdrowia pogarszał się z powodu niesprzyjającego klimatu i choć wcześniej nie dopuszczał myśli o opuszczeniu swego ukochanego ludu, ostatecznie przyjął propozycję [[Ludwik XVIII|Ludwika XVIII]] i powrócił do ojczyzny w styczniu 1823 roku, obejmując rodzinne biskupstwo Montauban. [[13 sierpnia]] [[1826]] przeniesiony na urząd arcybiskupa metropolity [[Archidiecezja Bordeaux|Bordeaux]]. Na wniosek króla [[Ludwik Filip|Ludwika Filipa]] [[1 lutego]] [[1836]] został włączony do kolegium kardynalskiego. Zmarł jednak na [[Udar mózgu|udar]] zanim odebrał [[kapelusz kardynalski|kapelusz]] i kościół tytularny. Pochowany został w archikatedrze w [[Bordeaux]].
| |||