Nauka w Polsce: Różnice pomiędzy wersjami

Nauka w średniowiecznej Polsce włączała się w rozwiązanie najważniejszych wówczas dla państwa problemów{{Jakichjakich|data=2019-05}}, formułowała własne podejście do [[etyka|etyki]] i [[prawo|prawa]], co odegrało ważną{{Jakajaka|data=2019-05}} rolę w rozwoju nauk. W dobie [[renesans]]u polska nauka przyniosła [[przewrót kopernikański]]<ref>{{cytuj książkę |autor = Maciej Iłowiecki |tytuł = Dzieje nauki polskiej |wydawca = Wydawnictwo „Interpress”| miejsce = Warszawa |rok = 1981| strony =43| isbn = 83-223-1876-6}}</ref> przez [[astronom]]a i [[polihistor]]a [[Mikołaj Kopernik|Mikołaja Kopernika]], zmieniający [[paradygmat]] nauki, nowe koncepcje człowieka i świata. Była wówczas również źródłem tolerancji religijnej oraz inicjatorem reform państwowych. W epoce [[barok]]u rozwijały się ośrodki naukowe. W [[Oświecenie w Polsce|oświeceniu]] nauka była motorem zmian społecznych, oświatowych i politycznych. W czasie zaborów polska nauka i oświata stały się jednymi z narzędzi walki z zaborcą. Polscy uczelni działali często na emigracji, utrzymując jednak więź z ojczyzną{{odn|Iłowiecki|s=13}}.

Nadanie [[Tytuł naukowy profesora|tytułu naukowego profesora]], powinno być wyrazem uznania i uhonorowania naukowca lub artysty za twórczy wkład w naukę bądź sztukę, poparty pokaźnym, cennym dorobkiem naukowym czy też artystycznym{{Wedługwedług kogo|data=2019-05}}.