Władysław Daszewski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m usunięcie informacji bez źródła prawdopodobna twórczość własna IP |
m drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
Linia 5:
W latach 1920–1922 studiował na Wydziale Architektury [[Politechnika Warszawska|Politechniki Warszawskiej]] w pracowni [[Stanisław Noakowski|Stanisława Noakowskiego]], następnie w warszawskiej [[Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie|Szkole Sztuk Pięknych]]. W okresie studiów współpracował jako karykaturzysta „Pik” z redakcjami „[[Cyrulik Warszawski (pismo)|Cyrulika Warszawskiego]]”, „[[Robotnik (gazeta)|Robotnika]]” i „[[Wiadomości Literackie|Wiadomości Literackich]]”. Projektował scenografię dla kabaretów „[[Qui Pro Quo]]” i „Cyrulik Warszawski”.
Od 1927 projektował scenografię dla teatrów warszawskich i lwowskich. W 1928 z okazji dziesiątej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości razem z [[Leon Schiller|Leonem Scchillerem]] i [[Aleksander Wat|Aleksandrem Watem]] zorganizował widowisko sceniczne pod tytułem ''Polityka społeczna'' oparte na autentycznych materiałach krytyczne wobec stosunków panujących w fabrykach i polityki społecznej<ref>Marci Shore: ''Kawior i popiół''. Świat Książki Warszawa 2012, s.101-102.</ref>. W 1930 został stałym scenografem teatrów lwowskich. Współpracował najczęściej z [[Leon Schiller|Leonem Schillerem]]. W latach 1940–1941 pracował w Lwowskim Państwowym Teatrze Polskim, realizując m.in. ''[[Zemsta (komedia)|Zemstę]]'' [[Aleksander Fredro|Aleksandra Fredry]]. Po wkroczeniu wojsk hitlerowskich wyjechał do Warszawy. W latach 1945–1949 był scenografem Teatru Wojska Polskiego w Łodzi. Nadal współpracował z Leonem Schillerem tworząc scenografię m.in. do ''[[Krakowiacy i Górale|Krakowiaków i Górali]]'' [[Wojciech Bogusławski|Wojciecha Bogusławskiego]] (1946) i ''[[Burza (sztuka)|Burzy]]'' [[William Szekspir|Williama Szekspira]] (1947). W 1949 został stałym scenografem, a w latach 1959–1961 był dyrektorem [[Teatr Narodowy w Warszawie|Teatru Narodowego w Warszawie]].
W 1934 został profesorem, a w 1964 dziekanem Wydziału Scenografii [[Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie|Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie]], w latach 1946–1948 wykładowcą [[Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi|Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Łodzi]]. Należał do [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]]<ref>Tadeusz Kisielewski, ''Październik 1956: punkt odniesienia'', Wydawnictwo Neriton, 2001</ref>.
| |||