* w rodzaju nijakim – mianownik, biernik i wołacz: ''(dwie) lecie'', dopełniacz i miejscownik: ''(dwu) latu'', celownik i narzędnik: ''(dwiema) latoma''.
Inne części mowy, pozostające w zdaniu w związku składniowym z rzeczownikami i odmienne przez liczbę (przymiotniki, osobowe formy czasowników), również mogą posiadać formy liczby podwójnej. Występuje współcześnie m.in. w [[Języki łużyckie|językach łużyckich]]<ref name=:0>{{Cytuj |tytuł=Nový encyklopedický slovník češtiny |redaktor= KarolakKarlík, Petr; Nekula, Marek; Pleskalová, Jana; |autor=Petr Karlík; Radoslav Večerka |data=2017 |rozdział=[https://www.czechency.org/slovnik/ČÍSLO ČÍSLO] |język=cs |odn=tak}}</ref>, [[język litewski|języku litewskim]], [[język słoweński|słoweńskim]]<ref name=:0 />, [[język arabski|arabskim]], [[język aleucki|aleuckim]] i w niektórych gwarach [[język polski|języka polskiego]]<ref>{{Cytuj | url=http://www.gwarypolskie.uw.edu.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=178 | tytuł=Liczba podwójna | archiwum=http://web.archive.org/web/20150924024407/http://www.gwarypolskie.uw.edu.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=178 | opublikowany=www.gwarypolskie.uw.edu.pl | zarchiwizowano=2015-09-24}}</ref>. Liczbę podwójną miał [[język praindoeuropejski]]. Większość współczesnych [[języki indoeuropejskie|języków indoeuropejskich]] utraciła liczbę podwójną. W [[język polski|języku polskim]] zanikała ona od [[XV wiek|XV]] w., do naszych czasów przetrwały tylko jej ślady.
