Jan II Kazimierz Waza: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
→‎Panowanie: drobne merytoryczne
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
→‎Panowanie: drobne techniczne
Linia 142:
Najazd Szwedów na Rzeczpospolitą w 1655 roku nie spotkał się początkowo z większym oporem i wojska szwedzkie zajęły w krótkim czasie prawie całe terytorium Korony i część Litwy. Prawie wszystkie województwa koronne porzuciły Jana Kazimierza i przeszły na stronę króla Szwecji [[Karol X Gustaw|Karola X Gustawa]]. Król Jan Kazimierz musiał ze swoim dworem opuścić granice Rzeczypospolitej i udał się do [[Głogówek|Głogówka]] w [[Księstwo opolsko-raciborskie|księstwie opolsko-raciborskim]], gdzie przebywał na wygnaniu przez dwa miesiące od października 1655 roku. Król w dniu 20 listopada wydał [[uniwersał opolski]] do narodu, wzywając w nim wszystkie stany do zbrojnego powstania przeciwko Szwedom<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.opole.franciszkanie.pl/?historia-klasztoru,22,,,2| tytuł = Historia klasztoru| autor =|opublikowany = opole.franciszkanie.pl | data dostępu = 10 kwietnia 2009}}</ref>. Zwrot w działaniach militarnych nastąpił po obronie [[Jasna Góra|Jasnej Góry]] i zawiązaniu przy królu [[konfederacja tyszowiecka|konfederacji tyszowieckiej]]. Król, pragnąc podziękować za szczęśliwy obrót spraw złożył [[śluby lwowskie]] 1 kwietnia 1656. W dniach od 30 maja do 1 lipca 1656 król wziął udział w oblężeniu [[Warszawa|Warszawy]], dowodził wojskami polskimi w [[Bitwa pod Warszawą (1656)|bitwie pod Warszawą]] (28–30 lipca). W dniach od 24 czerwca do 23 sierpnia 1657 uczestniczył w oblężeniu [[Kraków|Krakowa]], a od 26 września do 23 grudnia dowodził oblężeniem [[Toruń|Torunia]]. W 1657 zbliżył się do [[Francja|Francji]], mając nadzieję na jej mediację w konflikcie polsko-szwedzkim. Na sejmie 1658 poparł uchwałę, mocą której z Rzeczypospolitej zostali wygnani [[Bracia polscy|arianie]].
 
{{CytatD|''Iż luboście dla jawnej z nieprzyjacielem naszym korrespondencyjej i zdradziectwa tych Żydów, którzy nieprzyjacielowi za sołdatów przeciwko nam służyli i służą i na wszystko złe onego nawodzą, zasłużyli to byli, aby imię wasze z Korony Polskiej, od której żeście tak wielkie zawsze dobrodziejstwa mieli, wykorzenione było. Którego rozkazania naszego i postanowienia wiernych rad naszych jeślibyście nie usłuchali, bądźcie tego pewni, że was ostali z Polski, dobra wszystkie wasze konfiskowawszy, wypędzić rozkażemy i tym, którzy się za granicę wyprowadzili, więcej do Korony powracać się nie dopuścimy i żaden Żyd już na wieki w państwach naszych nie będzie mógł mieszkać ani bywać'' uniwersał króla [[Jan II Kazimierz Waza|Jana II Kazimierza Wazy]] do Żydów koronnych z wiosny 1657 roku<ref>Zenon Guldon, Stefan Czarniecki a mniejszości etniczne i wyznaniowe w Polsce, w: Stefan Czarniecki: żołnierz - obywatel - polityk, pod redakcją Waldemara Kowalskiego, Kielce 1999, s. 101.</ref>}}.
 
Ostatecznie jednak Szwedzi wyparci zostali z Rzeczypospolitej do maja 1660, a wojna zakończyła się zawarciem [[pokój oliwski|pokoju w Oliwie]].