Bernardo O’Higgins: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
,,, |
||
Linia 52:
Przez kolejnych sześć lat udało mu się wyprowadzić kraj z chaosu. Stworzone zostały podstawy administracji, zaprowadzono ład i porządek. Oprócz tego udało się zbudować od podstaw marynarkę wojenną a także poprowadzić ekspedycję przeciwko rojalistom do Peru.
O’Higgins nie był jednak biegły w zawiłościach polityki. W 1820 r. zniechęcił do siebie kościół katolicki oraz arystokrację przeprowadzanymi przez siebie reformami. Później odwrócił się także od środowiska finansistów i przedsiębiorców. O’Higgins nie rozumiał, jak ważne jest posiadanie własnego zaplecza politycznego. Jego władza opierała się głównie na prestiżu wielkiego dowódcy i stratega w obliczu zagrożenia zewnętrznego. Wraz z tym, jak groźba wojny mijała, słabła też jego władza. O’Higgins opowiadał się za argentyńską koncepcją „niepodległości całego kontynentu”, jednak w 1823 r. musiał ustąpić pod presją ze stanowiska, co było także wynikiem rosnącego chilijskiego nacjonalizmu.
Od 1823 r. aż do swojej śmierci przebywał na wygnaniu w [[Peru]], dzieląc swój czas pomiędzy życiem w Limie, a położoną na wsi hacjendą. Zmarł [[24 października]] [[1842]] w Limie. Jego zwłoki sprowadzono następnie do Chile i pochowano na [[Cmentarz Generalny w Santiago|Cmentarzu generalnym w Santiago]]. 20 sierpnia 1979 roku zostały – na rozkaz prezydenta [[Augusto Pinochet|Augusto Pinocheta Ugarte]] – przeniesione do ''Ołtarza Ojczyzny'' naprzeciwko Pałacu La Moneda. Pomimo zburzenia monumentu, pozostają w tym miejscu do dziś.
Po jego śmierci, jego imię nosiło kilka okrętów marynarki chilijskiej.
| |||