Lubomirscy herbu Drużyna: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Praxidicae (dyskusja | edycje) m Wycofano edycje użytkownika 109.231.6.4 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Mathiasrex. Znacznik: Wycofanie zmian |
|||
Linia 35:
== Szczyt potęgi w okresie Rzeczypospolitej ==
Członkowie rodziny między innymi dzierżyli urzędy marszałków, starostów, wojewodów, hetmanów. Czterech książąt Lubomirskich piastowało godność marszałka wielkiego koronnego: Jerzy Sebastian, Józef Karol, Stanisław Herakliusz i Stanisław. Aktywnie działali na polu politycznym przewodnicząc sejmom, tworząc prywatne wojsko, pełniąc funkcje królewskich posłów na dworach całej Europy. Wielokrotnie mieli decydujący wpływ na wybór monarchów. Byli również obrońcami szlachty, która
▲'''kl'''fks fefjfbforfbrejmffnfelfdnf fmoffofnv eof flf fongbkfd rok fcronmv vrov nvro wofbnge</ref>e były również zawierane małżeństwa. Przedstawiciele Lubomirskich dbakqwli o to, żeby wiązać się z równie możnymi i bogatymi rodzinami. Umożliwiło im to rozszerzenie dóbr prywatnych, a nawet przejęcie części dóbr ostrogskich na mocy transakcji disą Ostrogską, Aleksander Michał Lubomirski ożenił się Heleną Teklą Ossolińską, Krystyna Lubomirska wyszła za Albrychta Stanisława Radziwiłła, Józef Karol (1638-1702) był mężem Teofilii Ludwiki Zasławskiej, Teresa Lubomirska (zm. 1712) była żoną Karola Filipa, księcia neuburskiego, a Marianna (1693-1729) – Pawła Karola Sanguszki, marszałka wielkiego litewskiego<ref>Rody magnackie Rzeczypospolitej, PWN, Warszawa 2009, s. 103, T. Zielińska, Poczet polskich rodów arystokratycznych, WSiP, Warszawa 1997, s. 137.</ref>.
== Tytuł książęcy ==
|