Henry Pelham-Clinton (5. książę Newcastle): Różnice pomiędzy wersjami

| polityk = Henry Pelham-Clinton, 5. książę Newcastle

| grafika = [[Plik:5thDukeOfNewcastle.jpg|180px]]

'''Henry Pelham Pelham-Clinton, 5. książę Newcastle-under-Lyne''' [[Order Podwiązki|KG]] (ur. [[22 maja]] [[1811]], zm. [[18 października]] [[1864]]) -– brytyjski arystokrata i polityk, najstarszy syn [[Henry Pelham-Clinton (4. książę Newcastle)|Henry'egoHenry’ego Pelhama-Clintona, 4. księcia Newcastle]], i Georgiany Elisabeth Mundy, córki Edwarda Millera Mundy'ego, szlachcica z Derbyshire.

Zanim po śmierci ojca w [[1851]] r. został księciem Newcastle był znany jako hrabia Lincoln. W wieku 11 lat stracił matkę. Wychowywał go ojciec. Jego surowe metody wychowawcze spowodowały w końcu zerwanie kontaktów z ojcem przez syna. Lincoln kształcił się w [[Eton College]] i na [[Uniwersytet Oksfordzki|Uniwersytecie Oksfordzim]]. Studia ukończył w [[1832]] r. i od razu rozpoczął karierę polityczną. W tym samym roku został wybrany do [[Izba Gmin|Izby Gmin]] z okręgu [[okręg wyborczy South Nottinghamshire|South Nottinghamshire]]. Zasiadał w niej do [[1846]] r. Później reprezentował okręg [[okręg wyborczy Falkirk Burghs|Falkirk Burghs]] od [[1846]] r., aż do roku [[1851]], kiedy to odziedziczył tytuł książęcy i zasiadł w [[Izba Lordów|Izbie Lordów]].

W przeciwieństwie do ojca i dziada, Lincoln sprawował wiele centralnych urzędów państwowych. Już w [[1834]] r. został jednym z lordów skarbu w pierwszym rządzie [[Robert Peel|Roberta Peela]]. W drugim rządzie Peela, Lincoln sprawował funkcję pierwszego komisarza ds. lasów oraz głównego sekretarza Irlandii. W późniejszych latach był ministrem wojny i kolonii ([[1852]]-[[1854]]1852–1854, rząd [[George Hamilton-Gordon|lorda Aberdeen]]), ministrem wojny ([[1854]]-[[1855]]1854–1855, rząd lorda Aberdeen) i ministrem kolonii ([[1859]]-[[1864]]1859–1864, rząd [[Henry Temple|lorda Palmerstona]]). Był również lordem namiestnikiem Nottinghamshire. Od [[1860]] r. był kawalerem [[Order Podwiązki|Orderu Podwiązki]].

W życiu osobistym książę nie był szczęśliwy. Jego małżeństwo nie było udane i zakończyło się rozwodem. Relacje z ojcem były oziębłe, głównie z powodu odmiennych sympatii politycznych ojca i syna. Równie oziębłe były stosunki Henry'egoHenry’ego z jego dziećmi. Historyk F. Darell Munsell zatytułował swoją biografię 5. księcia (wydaną w [[1985]] r.) ''Nieszczęśliwy książę'' (''The Unfortunate Duke'').

[[27 listopada]] [[1832]] r. w Hamilton Palace w [[Hamilton (Szkocja)|Hamilton]] poślubił lady Susan Harriet Catherine Hamilton ([[9 czerwca]] [[1814]] -– [[28 listopada]] [[1889]]), córkę [[Alexander Hamilton, 10. książę Hamilton|Alexandra Hamiltona, 10. księcia Hamilton]], i Susan Beckford, córki Williama Beckforda. Henry i Susan mieli razem czterech synów i córkę:

* Susan Charlotte Catherine Pelham-Clinton (zm. [[6 września]] [[1875]]), żona [[podpułkownik]]a Adolphusa Fredericka Charlesa Williama Vane-Tempesta, miała dzieci

* [[Henry Pelham-Clinton (6. książę Newcastle)|Henry Pelham Alexander Pelham-Clinton]] ([[25 czerwca]] [[1834]] -– [[22 lutego]] [[1879]]), 6. [[książę Newcastle]]

* Edward William Pelham-Clinton ([[11 sierpnia]] [[1836]] -– [[9 lipca]] [[1907]]), ożenił się z Matildą Jane Cradock-Hartopp, nie miał dzieci

* [[porucznik]] Arthur Pelham-Clinton ([[23 czerwca]] [[1840]] -– [[18 czerwca]] [[1870]])

* Albert Sidney Pelham-Clinton ([[22 grudnia]] [[1845]] -– [[1 marca]] [[1884]]), ożenił się z Frances Evelyn, nie miał dzieci

Małżeństwo to nie było szczęśliwe i zakończyło się rozwodem w [[1850]] r. Poprzedził go wielki skandal, gdyż księżna, uznawana za osobę psychicznie niezrównoważoną, uciekła z lordem [[Horatio Walpole, 4. hrabia Oxford|Horatio Walpolem]] i miała z nim nieślubnego syna, również nazwanego Horatio.

Książę Newcastle zmarł w [[1864]] r. Wszystkie tytuły przejął jego najstarszy syn.

|lata = [[1851]]-[[1864]]1851–1864

{{Główni Sekretarzesekretarze Irlandii}}