Wawrzyniec Żuławski: Różnice pomiędzy wersjami

== Działalność organizacyjna ==

Na podkreślenie zasługuje wkład Żuławskiego w rozwój polskiego taternictwa i alpinizmu. Już od roku 1935 zasiadał we władzach Koła Wysokogórskiego przy Oddziale Warszawskim [[Polskie Towarzystwo Tatrzańskie|Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego]]. Na pół roku przed wybuchem II wojny światowej wybrany został na przewodniczącego Koła Warszawskiego Klubu Wysokogórskiego PTT. Funkcję tę piastował powtórnie w latach 1949–1951. W latach 1954–1956 piastował funkcję przewodniczącego Sekcji Alpinizmu Zarządu Głównego [[Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze|Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego]] oraz Głównego Komitetu Kultury Fizycznej. Między innymi dzięki jego staraniom reaktywowany został w roku 1956 Klub Wysokogórski. Żuławski stał na czele jego zarządu aż do śmierci. Był również członkiem zarządu głównego PTTK. Zaliczano go do najofiarniejszych ratowników górskich, pomimo że nigdy nie był członkiem [[Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe|Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego]]. O jego klasie świadczy fakt, że mimo młodego wieku kierował niektórymi trudnymi wyprawami ratunkowymi. Podczas wyprawy w [[Alpy]] w roku 1957 wziął udział w poszukiwaniach zaginionych dwóch alpinistów jugosłowiańskich i towarzyszącego im [[Stanisław Groński|Stanisława Grońskiego]]. Podczas tej akcji został przysypany lawiną lodową i na zawsze pozostał w Alpach. Pośmiertnie mianowano go członkiem honorowym Klubu Wysokogórskiego. Jego pamięć uczczono trzema tablicami pamiątkowymi. Przez wiele lat [[Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe]] używało [[Radiostacja|radiostacji stacjonarnych]] nazwanych przez konstruktora „Wawa” na jego cześć (Wawa to skrót od imienia [[Wawrzyniec]]).

 

== Linki zewnętrzne ==