Polonia w Belgii: Różnice pomiędzy wersjami

 

Wybuch [[Powstanie listopadowe|powstania listopadowego]] w Polsce okazał się istotny dla dalszych walk o utworzenie niepodległej Belgii<ref>[https://nowahistoria.interia.pl/drogi-do-wolnosci/news-przygotowanie-do-powstania-listopadowego-w-krolestwie-polski,nId,2296473 Przygotowanie do powstania listopadowego w Królestwie Polskim]</ref>. Nowo powstająca armia belgijska zaangażowała około 100 oficerów polskich w charakterze instruktorów i wykładowców. Wśród nich znaleźli się m.in. generałowie: [[Jan Zygmunt Skrzynecki]] oraz [[Ignacy Kruszewski|Ignacy Marceli Kruszewski]], twórca kawalerii belgijskiej, dowódca brygady ułanów w [[Mechelen|Malines,]] a następnie oficer ordynansowy [[Leopold I Koburg|Leopolda I]]<ref>[https://brukselanato.msz.gov.pl/pl/c/MOBILE/stale_przedstawicielstwo/slady_oreza_polskiego_w_belgii/rola_polskich_oficerow_w_tworzeniu_armii_belgijskiej/ Rola polskich oficerów w tworzeniu armii belgijskiej]</ref>. Niemal 30 lat swojego życia spędził w Brukseli [[Joachim Lelewel]], działacz [[Młoda Polska (organizacja)|Młodej Polski]] i założyciel i przywódca [[Zjednoczenie Emigracji Polskiej (1837–1846)|Zjednoczenia Emigracji Polskiej]]<ref>[https://dzieje.pl/postacie/joachim-lelewel-1786-1861 Joachim Lelewel w: dzieje.pl]</ref>.

Uwłaszczenie chłopów oraz emancypacja Żydów na ziemiach polskich stworzyło warunki do masowej emigracji zarobkowej do szybko rozwijających się krajów europejskich. Dane spisu powszechnego przeprowadzonego w Belgii 30 października 1930 r. szacowały obywateli polskich na 48 840, w tym ok. 23 tys. [[Historia Żydów w Polsce|Żydów pochodzenia polskiego]] <ref>E. Kołodziej, J. Zakrzewska, Raporty emigracyjne konsulów polskich w Brukseli i Antwerpii 1929-1932, w: Teki Archiwalne, t. 19, Materiały Źródłowe, Warszawa–Łódź 1982, s. 127</ref>. W latach 1945–1950 do kraju wróciło około 8 tys. Polaków. W większości [[Repatrianci|repatriantami]] byli uchodźcy wojenni, a nie przedwojenni emigranci. Polonia belgijska podzieliła się politycznie na tych, którzy uznawali władzę ludową w Polsce i na tych, którzy jej nie uznawali – sympatyzujących z [[Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie|rządem londyńskim]].