Japonia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
shintō-istyczny |
|||
Linia 671:
Postępująca [[industrializacja]] i modernizacja, gwałtowna migracja ze wsi do miast oraz wdrożenie polityki antynatalistycznej i liberalnej [[Aborcja w Japonii|ustawy aborcyjnej]] (1948) przyczyniły się do gwałtownego spadku urodzeń w latach 50. XX wieku. Doprowadziło to do zmiany modelu rodziny z wielopokoleniowej i wielodzietnej na [[rodzina nuklearna|nuklearną]], z ograniczoną liczbą potomstwa. Wykształcił się wówczas model rodziny składający się z rodziców i dwójki dzieci (2+2). We współczesnej Japonii przyrost naturalny jest bardzo niski i od kilkunastu lat przyjmuje wartości ujemne. Od przełomu lat 50. i 60., z wyjątkiem lat 1967–1973 [[współczynnik dzietności]] nie zapewnia naturalnej zastępowalności pokoleń (2,10), aby w 2005 r. spaść do najniższego w historii Japonii poziomu 1,26 dziecka na 1 kobietę w wieku reprodukcyjnym. W [[Struktura płci i wieku|strukturze społecznej]] dominują osoby w [[Wiek produkcyjny|wieku produkcyjnym]] (20–64 lata), a na 100 mężczyzn przypada 105 kobiet. Niemniej jednak, podobnie jak w innych wysoko rozwiniętych państwach świata japońskie społeczeństwo gwałtownie się starzeje. Do połowy lat 90. liczba Japończyków do 14. roku życia wciąż przewyższała liczbę osób w wieku 65 lat i więcej. W 1996 r. liczba dzieci i liczba osób starszych zostały wyrównane, osiągając wartości po około 15% ogólnej populacji Japonii. W następnych latach liczba osób starszych zaczęła przewyższać liczbę dzieci. W połowie 2019 r. osoby powyżej 64 roku życia stanowiły 28,4% populacji Japonii, podczas gdy osoby poniżej 15 roku życia 12,1%<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.stat.go.jp/english/data/jinsui/tsuki/index.htm | tytuł = Population Estimates Monthly Report | opublikowany = Statistics Bureau | język = en | data dostępu = 2017-04-21}}</ref>. Oznacza to, że liczba dzieci jest ponad dwukrotnie mniejsza, niż liczba seniorów. Tak wyraźnej nadwyżki osób w wieku starszym w stosunku do dzieci nie ma w populacji żadnego innego kraju.
Średnia długość życia w Japonii jest najwyższa na świecie i w 2017 r. wynosiła ponad 84 lat, przy czym mężczyźni żyli 81,1 lat, a kobiety 87,3. Gwałtowne starzenie się społeczeństwa jest bardzo dużym problemem dla gospodarki i systemu społecznego kraju. Przybywa osób starszych pobierających wysokie świadczenia emerytalne, na które coraz mniej ludzi pracuje. Dodatkowym utrudnieniem dla opieki społecznej i wielu rodzin nuklearnych jest wzrastająca liczba rozwodów wśród Japończyków na emeryturze. Od dawna trwają dyskusje, w jaki sposób zaradzić katastrofie demograficznej w Japonii. Z jednej strony stosuje się różnego rodzaju zachęty dla potencjalnych rodziców, z drugiej rozważa się kwestię imigracji. Polityka prorodzinna w Japonii będzie musiała ulec bardzo dużym przeobrażeniom, gdyż przybywa kobiet buntujących się przeciwko tradycyjnemu modelowi rodziny i odrzucających instytucję małżeństwa lub zwlekających z zawarciem związku małżeńskiego i rodzeniem dzieci. Współcześnie około 40% Japonek w wieku 25–39 lat to [[Singel (osoba)|singielki]], a średnia wieku kobiet rodzących pierwsze (i często jedyne) dziecko przekracza 30 lat. Sami Japończycy są z pewnością jednym z najbardziej wstrzemięźliwych seksualnie narodów świata. Niewykluczone, że najpierw złagodzone zostaną bardzo restrykcyjne zasady zatrudniania obcokrajowców.
Jeszcze nie tak dawno problem [[bezrobocie|bezrobocia]] właściwie nie istniał, lecz teraz po długotrwałej recesji wynosi ono w granicach 2-3%.
| |||