Zuzanna Janin: Różnice pomiędzy wersjami

Jej prababka Natalia Rosińska założyła szkołę polska dla kobiet na Smolnej w Warszawie w 1900 (działała do 1920, upaństwowiona i włączona do tzw. „szkoły pani Piłsudskiej”, późniejsze LO Żmichowskiej w Warszawie). Jej babcia Józefina Aniela Egiersdorff była jedną z pierwszych studentek wydziału filozofii na Uniwersytecie Warszawskim (1918–1922). Jej matka [[Maria Anto]] była absolwentką ASP w Warszawie i artystką malarką<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Aleksandra Grzemska |tytuł = Rodzina siłaczek: Natalia Rosińska, Nelly Egiersdorff, Maria Anto, Zuzanna Janin |data = 2018-10-01 |data dostępu = 2019-10-18 |opublikowany = Miesięcznik Znak |url = http://www.miesiecznik.znak.com.pl/rodzina-silaczek-natalia-rosinska-nelly-egiersdorff-maria-anto-zuzanna-janin/ |język = pl}}</ref>. Jej dziadek Tadeusz Czarnecki (ps. Uszycki, ranny 13 września 1944) brał udział w powstaniu warszawskim<ref>{{Cytuj |tytuł = Powstańcze Biogramy – Tadeusz Czarnecki |data dostępu = 2019-10-18 |opublikowany = 1944.pl |url = https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/tadeusz-czarnecki,6944.html |język = pl}}</ref>, podobnie jak wuj Konstanty Paprocki (ps. Lech)<ref>{{Cytuj |tytuł = Powstańcze Biogramy – Konstanty Paprocki |data dostępu = 2019-10-18 |opublikowany = 1944.pl |url = https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/konstanty-paprocki,33379.html |język = pl}}</ref> i kuzyn Wojciech Kloss (ps. Junak, poległ 5 sierpnia)<ref>{{Cytuj |tytuł = Powstańcze Biogramy – Adam Kloss |data dostępu = 2019-10-18 |opublikowany = 1944.pl |url = https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/adam-kloss,21313.html |język = pl}}</ref>. Dzieci: Melania Baranowska i Ignacy Bałka. Mężowie: P. Baranowski, [[Mirosław Bałka|M. Bałka]]<ref name=":0" />. Artystka nosiła także nazwisko Baranowska-Bałka<ref name=":0" />. Janin jest członkinią grupy „Surwiwalki” zrzeszającej kobiety doświadczone przemocą domową, działającą przy Centrum Praw Kobiet w Warszawie<ref>{{Cytuj |tytuł = SURWIWALKI {{!}} Fundacja Centrum Praw Kobiet |data = 2019-03-01 |data dostępu = 2019-10-18 |url = https://cpk.org.pl/co-robimy/surwiwalki/ |język = pl}}</ref>.

 

Artystka tworzy instalacje wideo i rzeźbiarskie często odnosząc się do przedstawień figuratywnych, przełamanych emocjonalnością łączoną z erudycją i głębokimi doznaniami, które nie pozostawiając widzów obojętnymi. Artystka słynie z przełamywania tabu, otwartości i szczerości oraz akcji głęboko angażujących emocjonalnie zarówno autorkę, jak i widzów. Debiutowała w Galerii Dziekanka w Warszawie (pod nazwiskiem Zuzanna Baranowska)<ref>{{Cytuj |tytuł = Zuzanna Janin {{!}} Życie i twórczość {{!}} Artysta |data dostępu = 2019-10-18 |opublikowany = Culture.pl |url = https://culture.pl/pl/tworca/zuzanna-janin |język = pl}}</ref>. Zajmuje się tematyką miejsca (przestrzenne instalacje ''Pokrowce''), pamięci (projekt ''Memory'') i czasu (nakładane fotografie z serii ''Idź za mną, zmień mnie, już czas''). Jest autorką „rysowanych w przestrzeni” rzeźb z [[drut]]u i [[Wata cukrowa|waty cukrowej]] (rzeźby ''Słodka dziewczyna, Słodki chłopak'') oraz wideo-instalacji ''Walka''<ref>{{Cytuj odcinek|tytuł=Zuzanna Janin, FIGHT, 2001, 9&#039;|url=https://vimeo.com/83588023|autorzy=Zuzanna Janin|data dostępu=2019-10-19|emisja=2014-01-07}}</ref>, w której walczy na [[Ring bokserski|ringu]] w sfingowanej walce z zawodowym bokserem. W 2003 stworzyła projekt ''Widziałam swoją śmierć'', polegający na symulacji niebytu samej artystki<ref group="uwaga">Projekt był szeroko dyskutowany, początkowo niedoceniony, obecnie stał się kanonem zaangażowanej sztuki współczesnej komentującej kulturowe uwikłania człowieka poddawanego manipulacjom i zarządzaniu strachem we współczesnym świecie. Projekt znajduje się w edycjach i wersjach w wielu kolekcjach w kraju i na świecie, m.in. Hoffmann Sammlung, Colezzione La Gaya w Busco we Włoszech, Kolekcje Znaki Czasu w Lublinie i szeregu kolekcji prywatnych w kraju i na świecie. Był pokazywany na wystawach międzynarodowych m.in. w Kunstmusuem Bern (CH), Hajfa Museum of Art (IL), Hoffmann Sammlung (Berlin), Centrum Sztuki Współczesnej w Moskwie, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie. Zawarte w projekcie najbardziej palące problemy współczesności: manipulacje informacjami, lęk przed śmiercią i ucieczka przed starością, pogarda dla choroby, słabości – jest przedmiotem szeroko komentowany w pozycjach książkowych o kulturze i sztuce i opracowaniach naukowych.</ref>. (Praca dedykowana była zmarłemu dziecku artystki). Jest twórczynią fikcyjnej telewizji o sztuce ''studio telewiZyJne'': prowadziła ''Art Talk Show'' z ludźmi sztuki.

 

* Laureatka nagrody The Best Artist ArtVilius 2016, Wilno, za prezentację „Volvo 240 Transformed Into 4 Drones” na wystawie Projects/Focus Poland

* Nagrodzona tytułem 50 Śmiałych roku 2018 przez tygodnik Wysokie Obcasy

 

== Filmografia (aktorka dziecięca) ==