Schronisko PTTK na Równicy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Rvinpl (dyskusja | edycje)
m zmiana stylistyczna
Rvinpl (dyskusja | edycje)
m stylistyka
Linia 24:
Już w 1927 schronisko zaczęło obsługiwać turystów, chociaż zakończenie prac budowlanych miało miejsce dopiero wiosną 1928, a uroczyste poświęcenie 2 czerwca tegoż roku. Początkowo obiekt był dzierżawiony, a pierwszym gospodarzem był emerytowany kapitan [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]], [[Leon Zatloukal]] z [[Goleszów (województwo śląskie)|Goleszowa]]. W 1930 Oddział Górnośląski PTT sam przejął jego prowadzenie, a kierownikiem został pochodzący z [[Częstochowa|Częstochowy]] [[Wit Maciejewski]].
 
W 1928 staraniem PTT do schroniska wyznakowano ścieżki z Ustronia doliną [[Gościradowiec|Gościradowca]] (kolorem czerwonym) i z [[Brenna|Brennej]] (zielonym), a także grzbietowy szlak niebieski, łączący Równicę przez [[Orłowa|Orłową]], [[Trzy Kopce Wiślańskie]] i [[Przełęcz Salmopolska|Przełęcz Salmopolską]] z [[Malinowska Skała|Malinowską Skałą]] w głównym grzbiecie Pasma Wiślańskiego. W 1931 turyści mieli już również do dyspozycji czerwono znakowany szlak z [[Polana (Ustroń)|Polany]] przez [[Jaszowiec (Ustroń)|Jaszowiec]]. Wkrótce powstała także (kosztem 237 tys. ówczesnych złotych) malownicza, serpentynowa droga do schroniska, prowadząca z Ustronia Polany przez Jaszowiec. Wybudowały ją i wybrukowały w latach 1933–1934 tzw. Ochotnicze Drużyny Robotnicze, o czym informuje skromna płyta pamiątkowa wykuta w miejscowym piaskowcu, widoczna do dziś przy placyku na końcu drogi. Dzięki temu obiekt stał się prawdopodobnie pierwszym w Beskidach schroniskiem górskim, do którego drzwi goście mogli dojechać samochodem. Wśród gości schroniska byli m.in. ówczesny [[prezydent Rzeczypospolitej Polskiej]] [[Ignacy Mościcki]] oraz wojewoda śląski [[Michał Grażyński]], niezwykle przychylnegoprzychylni rozwojowi turystycznego zagospodarowania śląskich Beskidów.
 
W latach 1931–1932 przeprowadzono pierwszą modernizację budynku, obejmującą m.in. budowę umywalni i łazienki z natryskami. Doprowadzono także, w 1933, linię telefoniczną z Ustronia.