Powstanie Bethlena na Węgrzech i Morawach: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Lepiej doprecyzować "dzisiejszej Słowacji", bo na pocz. XVII w. takiego bytu nie było. Ten obszar to były Górne Węgry. |
drobne merytoryczne |
||
Linia 35:
Wybuch powstania na Morawach zaniepokoił dwór cesarski w [[Wiedeń|Wiedniu]]. [[Ferdynand II Habsburg]] wysłał w zapalne rejony kolejne wojska, które stoczyły potyczki z powstańcami pod Zvoleniem, Sasovem, Hlohovcami oraz Vrablovem. W sierpniu w ręce powstańców wpadła [[Trnawa]]. Nie udało się jednak zdobyć Preszburga, którego oblężenie powstańcy prowadzili nieudolnie. Na początku września na wieść o zbliżających się oddziałach cesarskich, Bethlen nakazał odwrót.
Pod koniec roku w szeregach wojsk powstańczych panowało rozprężenie i brak dyscypliny. Dnia [[11 października]] pod Uherskim Hradistem nastąpiła koncentracja wojsk cesarskich. Siły te liczyły 12 000 ludzi wobec 20 000 powstańców, z których większość znajdowała się po drugiej stronie rzeki Morawy. Wojska Albrechta von Wallensteina przejęły inicjatywę strategiczną, wypierając armię powstańczą z Moraw. [[12 listopada]] 1621 r. [[bitwa pod Ołomuńcem (1621)|pod Ołomuńcem]] doszło do decydującej bitwy zakończonej zwycięstwem wojsk cesarskich. Z powodu braku żywności część oddziałów powstańczych wycofała się w głąb Moraw, inni ruszyli na Śląsk. Walki ustały z końcem roku. [[31 grudnia]] 1621 roku Bethlen zawarł kompromis z wysłannikami cesarza w Mikulovie, a [[6 stycznia]] [[1622]] pod traktatem pokojowym złożył swój podpis Ferdynand II Habsburg. Według ustaleń traktatu Bethlen zrzekł się pretensji do korony węgierskiej, otrzymując w zamian kilka księstw w Siedmiogrodzie oraz [[księstwa opolskie i raciborskie|Księstwo opolsko-raciborskie]] na Śląsku. Książę musiał też wypłacić odszkodowanie cesarzowi i wycofać się z Moraw.
== Zobacz też ==
| |||