W [[1858|185]]9roku roku rozpoczęły się negocjacje premiera [[Camillo Cavour]]a z [[Napoleon III Bonaparte|Napoleonem III]] w kwestii poparcia sprawy włoskiej. Cesarz Napoleon zgodził się wesprzeć militarnie Królestwo Sardynii w ewentualnej wojnie z [[Austria|Austrią]]. Celem byłoby odebranie Austrii i przyłączenie do [[Piemont]]u [[Lombardia|Lombardii]] i [[Wenecja Euganejska|Veneto]]. Napoleon III zgodził się na objęcie przez Wiktora Emanuela II panowania w [[Parma|Parmie]] i [[Modena|Modenie]]<ref>Tomasz Wituch, op. cit., s. 191</ref>. Szukano pretekstu do wojny. Wypowiedział ją cesarz [[Franciszek Józef I]] 27 kwietnia [[1859]] roku. Napoleon III pokonał wojska austriackie pod [[Bitwa pod Magentą|bitwie pod Magentą]]<ref>Ryszard Dzieszyński, Magenta-Solferino 1859, Warszawa 2005</ref>. Cztery dni później Wiktor Emanuel II i cesarz Napoleon dokonali uroczystego wjazdu do [[Mediolan]]u. Obawiając się zbytniego osłabienia Austrii cesarz Francuzów 11 lipca 1859 roku za plecami Wiktora Emanuela podpisał z cesarzem Franciszkiem Józefem [[Traktat w Villafranca|pokój w Villafranca]]<ref>Alfred Liebfeld, ''Napoleon III'', Warszawa 1979, s. 234</ref>. Na mocy porozumienia większość [[Lombardia|Lombardii]], razem z jej stolicą, [[Mediolan]]em, z wyjątkiem twierdz austriackich, [[Mantua|Mantui]] i [[Legnano]], przeszła pod władzę francuską. Cesarz Austrii zachował [[Wenecja Euganejska|Veneto]].
