Kierim Kierimow: Różnice pomiędzy wersjami

Do 1936 skończył 10 klas szkoły w Baku, 1936–1939 studiował na Wydziale Energetycznym Nowoczerkaskiego Instytutu Industrialnego, w marcu 1942 ukończył [[Azerbejdżański Państwowy Uniwersytet Ropy Naftowej i Przemysłu|Azerbejdżański Instytut Industrialny]]. Od kwietnia 1942 służył w [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], w październiku 1943 ukończył Wydział Uzbrojenia Akademii Artylerii im. Dzierżyńskiego, był starszym technikiem w zakładzie nr 538 w Moskwie, po wojnie pracował w 4 Zarządzie Głównego Zarządu Artylerii Sił Zbrojnych ZSRR jako starszy pomocnik szefa oddziału i główny inżynier wydziału, starszy oficer wydziału, później zastępca szefa (1949–1950) i szef wydziału (1950–1953). Następnie pracował w Głównym Zarządzie Uzbrojenia Rakietowego jako zastępca szefa Zarządu 3, 1955–1959 zastępca szefa Zarządu 1, 1959–1960 szef Zarządu 1, 1960–1963 szef Zarządu 4, a 1963–1965 szef Zarządu 3. Odpowiadał za przeprowadzanie prób międzykontynentalnych rakiet balistycznych, później obiektów kosmicznych wojskowego przeznaczenia, przewodniczył trzem państwowym komisjom ds. doświadczalnych systemów lotniczych „Mołnija-1” i „Meteor-1”. W kwietniu 1965 został szefem Głównego Zarządu Kosmicznego Ministerstwa Budowy Maszyn Ogólnych ZSRR, który zajmował się tworzeniem techniki rakietowej i kosmicznej, 1974-19911974–1991 był I zastępcą dyrektora Centralnego Naukowo-Badawczego Instytutu Budowy Maszyn ds. Zarządzania Lotami, jednocześnie 1966-19911966–1991 był przewodniczącym Państwowej Komisji ds. Próbnych Lotów Załogowych Statków Kosmicznych. W 1967 otrzymał stopień generała porucznika służby inżynieryjno-technicznej, a w 1984 generała porucznika, w lutym 1991 zakończył służbę.