Ferdinand de Saussure: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
+ |
|||
Linia 27:
Według de Saussure'a jedynym i prawdziwym przedmiotem językoznawstwa był język rozpatrywany sam w sobie. Język jest systemem znaków i reguł ich tworzenia, który nie może być wytworem pojedynczego człowieka; jest pewną abstrakcją, która urzeczywistnia się w indywidualnych aktach werbalnych (mówieniu)<ref name=jm/>. Zadaniem lingwistyki winno być precyzyjne oddzielenie systemu języka od konkretnej jednostkowej wypowiedzi.
De Saussure miał sceptyczny stosunek do idei [[regulacja językowa|regulacji językowej]]<ref name="vc">{{Cytuj |autor = [[Václav Cvrček]] |tytuł = Nechte svůj jazyk na pokoji! |data = 2010-03-17 |data dostępu = 2019-11-05 |opublikowany = Aktuálně.cz |url = http://blog.aktualne.cz/blogy/vaclav-cvrcek.php?itemid=9240 |język = cs}}</ref>. Jego teorie doprowadziły do odrzucenia [[preskryptywizm (językoznawstwo)|preskryptywizmu]] w nowoczesnej lingwistyce i skoncentrowania badań naukowych na [[Deskryptywizm (językoznawstwo)|deskryptywnej]] obserwacji realnego języka<ref>{{Cytuj |autor = Robin Straaijer |tytuł = Linguistic Prescriptivism |data = 2017 |s = 9780199772810–0208 |doi = 10.1093/obo/9780199772810-0208 |url = http://www.oxfordbibliographies.com/display/id/obo-9780199772810-0208 |język = en}}</ref><ref name=":0">{{Cytuj |autor = E. K. Brown, R. E. Asher, J. M. Y. Simpson |tytuł = Encyclopedia of language & linguistics |data = 2006 |isbn = 9780080442990 |wydawca = Elsevier |s = 702 |url = https://books.google.com/books?id=okAOAQAAMAAJ |język = en}}</ref>. Uznawał, że językoznawstwo powinno badać wszelkie przejawy języka, również te krytykowane w tradycji preskryptywizmu, tj. odejścia od sankcjonowanych norm<ref>{{Cytuj|autor=Nigel Armstrong; Ian Mackenzie|tytuł=On prescriptivism and ideology|url=https://core.ac.uk/download/pdf/46582982.pdf|s=36|język=en|data=2016|czasopismo=Representaciones}}</ref>.
De Saussure wypracował rozróżnienie między [[językoznawstwo diachroniczne|językoznawstwem diachronicznym]], badającym historyczny rozwój języka, i [[językoznawstwo synchroniczne|językoznawstwem synchronicznym]], opisującym stan języka w danym momencie. Uznawał on, że strukturę języka należy badać w ujęciu synchronicznym, abstrahującym od historii poszczególnych [[jednostki językowe|elementów]]<ref name=jm/>. Wprowadził pojęcie [[znak (semiotyka)|znaku]] językowego jako składowej dwóch elementów – [[element znaczony|znaczonego]] i [[element znaczący|znaczącego]], gdzie pierwszy to samo abstrakcyjne pojęcie, a drugi – jego akustyczna reprezentacja. Język w rozumieniu de Saussure'a funkcjonuje w oparciu o związki syntagmatyczne, istniejące pomiędzy elementami umieszczonymi w konkretnej wypowiedzi i związki paradygmatyczne, istniejące na poziomie abstrakcyjnym.
| |||