Władysław Dzierżyński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Poprawiono literówkę Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z aplikacji mobilnej Z aplikacji iOS |
uzup. do uwagi ad Aldona Dzierżynska |
||
Linia 31:
== Życiorys ==
Jego rodzicami byli [[Edmund Dzierżyński|Edmund]] (1839–1882) i Helena z Januszewskich (1850–1896). Ojciec pochodził ze starej polskiej rodziny szlacheckiej herbu [[Sulima (herb szlachecki)|Sulima]]<ref>Arch. Narodowego Białorusi w Mińsku, sygn. f. 319, z. 2, nr 911, ss. 46-47; opubl. w: Jan Ciechanowicz, ''Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego''. Rzeszów 2001, tom II, str. 94–95.</ref>, był emerytowanym profesorem gimnazjalnym fizyki i matematyki. Matka pochodziła z rodziny inteligenckiej; była córką Ignacego Januszewskiego – cenionego wileńskiego profesora, specjalisty od zagadnień komunikacji i drogownictwa. Miał liczne rodzeństwo: siostry: [[Aldona Dzierżyńska|Aldonę]] (1870–1966)<ref group="uwaga">Brała udział, z racji nazwiska, w nieudanej próbie ocalenia gen. Fieldorfa, ale udało się to w przypadku mec. [[Władysław Siła-Nowicki|Władysława Siły-Nowickiego]]. W ostatnim okresie swego życia mieszkała w Łodzi, przy ul. R. Rembielińskiego 41 m. 2. Spoczywa w części katolickiej cm. "Doły" (część od strony ul. Telefonicznej).</ref>, [[Jadwiga Dzierżyńska|Jadwigę]] (1871–1949) i [[Wanda Dzierżyńska|Wandę]] (1878–1892)<ref group="uwaga">Zginęła tragicznie, postrzelona z domowej broni myśliwskiej przez brata Stanisława, choć w literaturze można spotkać stwierdzenia, że przez Feliksa, co jednak przy bliższym przyjrzeniu się sprawie nie wydaje się prawdopodobnym. Była to wielka tragedia tej rodziny, ponieważ Wanda była hołubiona przez wszystkich jako najmłodsza z rodzeństwa.</ref> oraz braci: [[Stanisław Dzierżyński|Stanisława]] (1872–1917), [[Kazimierz Dzierżyński|Kazimierza]] (1875–1943)<ref group="uwaga">W czasie II wojny światowej wraz z żoną związany z miejscowym AK; oboje za to zginęli podczas niemieckiej pacyfikacji puszczy nalibockiej na progu domu w Dzierżynowie.</ref>, [[Feliks Dzierżyński|Feliksa]] (1877–1926) i [[Ignacy Dzierżyński|Ignacego]] (1879–1953)<ref group="uwaga">Wielce zasłużony dla społeczności Kazimierza Dolnego n. Wisłą o czym trwa tam pamięć o nim po dziś dzień [http://www.brulion-kazimierski.pl/index.php?s=1039&t=47]</ref>. Dwoje tu nie wymienionych zmarło w bardzo młodym wieku.
Urodził się 11 marca<ref>Data dzienna za ''Rocznikiem Oficerskim z 1932'' s. 322. Jego druga żona – Katarzyna, występując w 1949 r. do Sądu Grodzkiego w Łodzi o uznanie go za zmarłego (Arch. Państwowe w Łodzi, zespół Sądu Grodzkiego w Łodzi, sygn. Zg 24/49), podała datę urodzenia 4 marca i z taką datą tenże akt wydano (USC w Zgierzu, sygn. 147/1949). Wydaje się, że należy jednak przyjąć datę 11 marca, ponieważ dane do „Rocznika” sporządzono na podstawie jego wojskowych akt personalnych, osobiście przez niego wypełnionych</ref> 1881 roku w rodzinnym majątku w Oziembłowie<ref>{{SgKP|VII|785|Oziembłowo}}</ref> pod Stołpcami (Białoruś), którego nazwę po ukończeniu w 1880 r. nowego domu rodzice zmienili na Dzierżynowo<ref>{{cytuj pismo |nazwisko = Bajor|imię = Alwida Antonina |autor link = |tytuł = Na tropach bohaterów opowieści Józefa Mackiewicza „Krasnyj pomieszczik” |url = http://www.magwil.lt/archiwum/2007/mag-10/paz-20.htm|czasopismo = Magazyn Wileński|adres czasopisma = http://www.magwil.lt|oznaczenie = nr 10|wolumin = |wydanie = |strony = 33-37|data = |rok = 2007|miesiąc = 10|odpowiedzialność = |wydawca = |miejsce = |issn = 0236-4719|język =|data dostępu = 1 grudnia 2009}}</ref>. Od 1892 roku uczył się w I Gimnazjum w [[Wilno|Wilnie]], potem w I Gimnazjum w [[Petersburg]]u, które ukończył w 1900 roku. W tym samym roku podjął studia medyczne na wydziale medycznym [[Uniwersytet Moskiewski|Uniwersytetu Moskiewskiego]], które ukończył w 1906 roku. Po otrzymaniu dyplomu podjął pracę w ośrodku psychiatrycznym w miejscowości Buraszewo<ref>{{Cytuj|autor = Jan Ciechanowicz |tytuł = Z rodu polskiego, Tom 2 |data = 1999 |isbn = 83-87288-04-7 |miejsce = Rzeszów |wydawca = Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej |s = 261-265 |oclc = 749832283 }}</ref>. Od 1908 pracował jako pozaetatowy ordynator w moskiewskiej przychodni neurologicznej u prof. [[Władimir Roth|Władimira Rotha]]. Tytuł doktora nauk medycznych otrzymał w Moskwie w 1911 r. na podstawie dysertacji ''Onto-, filo- i histogeneza nadnercza''. W 1913 r. został ordynatorem Gubernialnego Szpitala Ziemskiego w Charkowie<ref group="uwaga">"Szpitale ziemskie", najpierw społeczny system lecznictwa dla rosyjskiej wsi, który zaczęli na początku lat 70. XIX w. tworzyć tamtejsi lekarze-społecznicy. Z czasem sformalizowany przez władze.</ref>. W tym samym roku opublikował swoją najbardziej znaną pracę dotyczącą zaburzeń rozwojowych pod nazwą ''Dystrophia periostalis hyperplastica familiaris'' (rodzinne zwyrodnienie okołokostne rozrostowe). W 1915 r. został mianowany docentem na [[Charkowski Uniwersytet Narodowy im. Wasyla Karazina|Uniwersytecie Charkowskim]], w Katedrze neurologii i psychiatrii.
| |||