George Best: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 46:
W latach 1963–1974 grał w ataku [[Manchester United F.C.|Manchesteru United]] (z numerem 7, 8, 10, 11 na koszulce), wystąpił w 361 meczach ligowych i strzelił 137 bramek. Łącznie w Manchesterze zdobył 179 goli w 466 meczach. Był jednym z najskuteczniejszych napastników ligi angielskiej przełomu lat 60. i 70. Zdobył mistrzostwo Anglii w 1965 i 1967, a w 1968 [[Liga Mistrzów UEFA|Puchar Europy Mistrzów Krajowych]]. W tymże roku został uznany za [[Złota Piłka|najlepszego piłkarza Europy]] przez pismo „[[France Football]]”, analogiczny tytuł w lidze angielskiej przyznało mu Stowarzyszenie Dziennikarzy Piłkarskich. Znalazł się w 2004 na liście [[FIFA 100]], opracowanej przez [[Pelé]]go na 100-lecie [[FIFA]].
Jego kariera reprezentacyjna była mniej efektowna niż klubowa. Wystąpił w 37 meczach [[Reprezentacja Irlandii Północnej w piłce nożnej mężczyzn|ekipy Irlandii Północnej]], strzelając 9 bramek, nigdy nie zagrał na [[Mistrzostwa świata w piłce nożnej mężczyzn|mistrzostwach świata]] ani [[Mistrzostwa Europy w piłce nożnej mężczyzn|Europy]]. Nie miało to wpływu na jego popularność; uważany za jednego z piłkarzy o największym naturalnym talencie sportowym (porównywany często z Pelé), a ze względu na wygląd (szczególnie fryzurę) nazywany był „piątym Beatlesem”.
W 1975 został odsunięty od gry w Manchesterze z powodu problemów z alkoholem. Kontynuował karierę jeszcze prawie dziesięć lat w mniej znanych klubach (m.in. [[Stockport County F.C.|Stockport County]], [[A.F.C. Bournemouth|AFC Bournemouth]], [[Fulham F.C.]], [[Hibernian F.C.]], a także w klubach amerykańskich). W 1984 trafił na trzy miesiące do więzienia za jazdę samochodem pod wpływem alkoholu. Kilka lat później wystąpił w telewizji [[BBC]] wyraźnie pijany. Daleki od sportowego trybu życia wkrótce przyczynił się do pogorszenia stanu zdrowia, w 2002 przeszedł [[Przeszczepienie wątroby|transplantację wątroby]]. W listopadzie 2004 podjął próbę powrotu do piłki jako trener młodzieży w [[Portsmouth F.C.|Portsmouth]].
| |||