Ismailizm: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
odpady + nie wyjaśniono, w jakim sensie „błędna” – pod względem rzeczowym? czy językowym (preskryptywizm?)? to potocyzm czy co? |
Nie podano opisu zmian Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 5:
Jego początki sięgają [[VIII wiek]]u. Wyodrębnił się podczas konfliktów o władzę po śmierci szóstego [[imam (szyizm)|imama]] – [[Dżafar as-Sadik|Dżafara as-Sadika]]. Dżafar as-Sadik na następcę wyznaczył własnego syna, Isma’ila, który jednak zmarł jeszcze za życia ojca (ok. [[760]] roku). Wobec tego większość szyitów uznała za kolejnego imama drugiego syna Dżafara as-Sadika – Musę. Za Isma’ilem opowiedziały się dwie odrębne grupy isma’ilickie. Pierwsza uważała, że Ismai’il odziedziczył funkcję imama, więcej – wcale nie umarł i jest [[mahdi]]m. Grupa ta nie przetrwała zbyt długo. Drugie ugrupowanie opowiedziało się za synem Isma’ila – Muhammadem ibn Isma’ilem. Podzielili się oni w ciągu wieku na pięć podgrup. Obecnie istniejące wyznania isma’ilickie wywodzą się z jednej z nich.
Wskutek konfliktów o władzę, jak również sporów doktrynalnych o osobę [[mahdi]]ego (mesjasza, którego przyjścia oczekiwali), następowały dalsze podziały w obrębie tego odłamu i powstawały nowe sekty. W [[X wiek]]u isma’ilici stworzyli w [[Egipt|Egipcie]] i Afryce Północnej dynastię [[Fatymidzi|kalifów fatymidzkich]] – pierwszy konkurencyjny dla [[Abbasydzi|Abbasydów]] [[kalifat]] szyicki. W [[XI wiek]]u spośród isma’ilitów wyłonili się [[Druzowie]]. W [[XII wiek|XII]]
== Współczesność ==
| |||