Stefan Batory: Różnice pomiędzy wersjami

[[Bezkrólewie]] w Rzeczypospolitej, po ucieczce 19 czerwca 1574 do rodzimej [[Francja|Francji]] króla [[Henryk III Walezy|Henryka Walezego]], trwało prawie półtora roku. Dopiero 12 grudnia 1575 [[Senat (I Rzeczpospolita)|Senat]], pod naciskiem [[Nuncjusz apostolski|nuncjusza apostolskiego]] [[Vincenzo Lauro]], obrał na kolejnego króla cesarza [[Maksymilian II Habsburg|Maksymiliana II Habsburga]]. Maksymilian nie zdołał jednak nigdy oficjalnie przywdziać korony. [[Biskupi gnieźnieńscy|Prymas]] [[Jakub Uchański]] obwołał go wprawdzie oficjalnie królem, ale do ceremonii jego koronacji w katedrze wawelskiej nigdy nie doszło. Na wieść o wyborze Maksymiliana masy szlacheckie podburzone przez [[Jan Zamoyski|Jana Zamoyskiego]] zażądały ''Piasta'' i wybrały na króla córkę [[Zygmunt I Stary|Zygmunta I Starego]], [[Anna Jagiellonka (1523–1596)|Annę Jagiellonkę]] (1523–1596). Z inicjatywy [[kasztelan]]a [[Biecz|bieckiego]] [[Stanisław Szafraniec (zm. 1598)|Stanisława Szafrańca]] przydano jej też wkrótce na małżonka księcia [[Siedmiogród|Siedmiogrodu]] Stefana Batorego. 14 grudnia Batory został ogłoszony królem Polski. Podwójna elekcja zagroziła jednak widmem wojny domowej. 18 stycznia 1576 zwołano [[pospolite ruszenie]] do [[Jędrzejów|Jędrzejowa]]. 20 tysięcy wiernych stronników Batorego zajęło [[Kraków]], terroryzując sprzyjające Habsburgom miasto i [[Uniwersytet Jagielloński|Akademię]]. 16 lutego 1576 książę siedmiogrodzki zaprzysiągł w [[Mediaș|Meggeszu]] ''[[pacta conventa]]'', m.in. przyrzekł odebrać ziemie zagrabione przez [[Rosja|Rosję]]. 30 marca 1576 r. przekroczył granicę Rzeczypospolitej w pobliżu [[Śniatyn|Śniatynia]], uroczyście witany przed przedstawicieli swoich zwolenników, zebranych na zwołanym 18 stycznia 1576 r. zjeździe w [[Jędrzejów|Jędrzejowie]]<ref>{{Cytuj |autor = Stanisław Grzybowski |tytuł = Dzieje Polski i Litwy (1506-1648) |data = 2000 |isbn = 83-85719-48-2 |miejsce = Kraków |s = 188, 190}}</ref>. Elo