Polityka Karola skierowana była przeciwko sąsiedniej szlachcie, królowi Francji i cesarzowi rzymsko-niemieckiemu a także miastom Rzeszy i panom feudalnym z rejonów Górnego i Dolnego [[Ren]]u.
Cesarz [[Fryderyk III Habsburg]] w Karolu widział poważnego przeciwnika, mogącego zagrozić jego panowaniu w posiadłościach habsburskich w [[Alzacja|Alzacji]] i Lotaryngii. Książę Zygmunt Austriacki regent [[Tyrol (region)|Tyrolu]] i [[Górna Austria|Górnej Austrii]] w układzie zawartym 9 maja 1469 r. w [[Saint-Omer (Pas-de-Calais)|Saint-Omer]] przekazał te ziemie księciu Burgundii. Karol w zamian obiecał mu wsparcie w konflikcie ze Szwajcarami, którzy w roku 1460 odebrali mu [[Turgowia|Thurgau]]. Fryderyk III tymczasem licząc się z wymarciem dynastii burgundzkiej w linii męskiej, zaproponował swojemu synowi [[Maksymilian I Habsburg|Maksymilianowi]] małżeństwo z siostrą Karola [[Maria Burgundzka|Marią burgundzkąBurgundzką]]. W zamian zaproponował Karolowi tytuł królewski. Władca Burgundii odrzucił propozycję a w roku 1474 przeprowadził kampanię przeciwko arcybiskupstwu Kolonii, którektóra zakończyło się niepowodzeniem po nieudanym oblężeniu [[Neuss]]. Dopiero wówczas Karol zgodził się na małżeństwo swojej siostry z synem Fryderyka. Mimo to, zarówno Fryderyk jak i Zygmunt obawiając się o swoje alzackie posiadłości zacieśnili kontakty z królem francuskim Ludwikiem XI i [[Szwajcaria|Szwajcarią]].
Na przełomie lat 1473-1474 w [[Konstancja (Niemcy)|Konstancji]] doszło do zawarcia porozumienia pomiędzy alzackimi miastami Rzeszy (Strassburg[[Strasburg]], [[Bazylea]], [[Colmar]] i [[Sélestat|Schlettstadt]]), Szwajcarami oraz księciem Zygmuntem Austriackim. Założony w ten sposób związek pokojowy, skierowany był przeciwko ekspansywnej polityce Karola Zuchwałego. Alzackie miasta udzieliły Zygmuntowi kredytu w wysokości 76 tys. guldenów na odzyskanie utraconych na rzecz Karola Zuchwałego alzackich posiadłości. Pomiędzy księciem Zygmuntem a Szwajcarami podpisany został równocześnie nowy układ, w którym obie strony uznały swój stan posiadania, podpisując tzw. wieczny pokój.
Tymczasem król francuski [[Ludwik XI]], który był faktycznym władcą Karola, rozpoczął systematyczne próby (na drodze dyplomatycznej) osłabienia pozycji księcia Burgundii. Książęta burgundzcy podczas [[wojna stuletnia|wojny stuletniej]], wielokrotnie bowiem sprzysiężalisprzysięgali się z Anglikami przeciwko Francji. Sam Karol w latach 1465 i 1472 prowadził wojnę przeciwko Ludwikowi XI. Dlatego też król francuski zamierzał doprowadzić do nowej konfrontacji z potężnym wasalem, licząc przy tym na wystąpienie Szwajcarów przeciwko Burgundii, zagrożonych polityką tego kraju. Ważną rolę w rozmowach pomiędzy Ludwikiem XI a Szwajcarią odgrywał [[Berno|berneńczyk]] [[Niklaus von Diesbach]], od roku 1468 służący francuskiemu królowi. Dzięki pośrednictwu Diesbacha doszło w dniach 21-26 października 1474 r. do zawarcia układu pomiędzy Francją a ośmioma miastami szwajcarskimi m.in. Freiburgiem[[Fryburg (miasto w Szwajcarii)|Fryburgiem]] i [[Solura (miasto)|Solothurn]], którym król zapewnił wsparcie militarne i finansowe w przypadku wojny z Karolem Zuchwałym. Do momentu śmierci króla Szwajcarzy mieli otrzymywać rocznie 20 tys. guldenów[[gulden]]ów, do momentu w którym Ludwik nie przystąpi do konfliktu. Szwajcarscy żołnierze na służbie francuskiej otrzymywali 54 złote guldeny rocznie. Jesienią roku 1474 Berno oraz FreiburgFryburg wspierane przez alzackie miasta wypowiedziały Burgundii wojnę.
