Richard Trevithick: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
WCEEK11 (dyskusja | edycje)
mNie podano opisu zmian
ort., lit.
Linia 17:
'''Richard Trevithick''' (ur. [[13 kwietnia]] [[1771]] w [[Illogan]], [[Kornwalia]], zm. [[22 kwietnia]] [[1833]] w [[Dartford]], [[Kent]]) – [[Wielka Brytania|brytyjski]] [[inżynier]] i wynalazca, mechanik i konstruktor, pionier [[Transport kolejowy|kolei]] i napędu parowego pojazdów<ref name=“orlowski”>{{Cytuj książkę | nazwisko = Orłowski| imię = Bolesław| autor link = Bolesław Orłowski| tytuł = Groźba i nadzieja. Sensacje z dziejów techniki| wydawca = Młodzieżowa Agencja Wydawnicza| miejsce = Warszawa| rok = 1987| strony = 80-86| isbn = 83-203-0224-2}}</ref>.
 
W 1801 w [[Camborne]] skonstruował pierwszy [[Silnik parowy|parowy silnik]] wysokoprężny, który zastosował w samobieżnym powozie parowym. Demonstracja jego jazdy z pasażerami w wigilię [[Boże Narodzenie|Bożego Narodzenia]] w grudniu 1801 roku uważana jest za pierwszy pokaz środka transportu o napędzie parowym (wcześniej skonstruowany parowy ciągnik [[Nicolas-Joseph Cugnot|Cugnota]] nie przewoził ludzi ani ładunku). Przez nieuwagę ubsługiobsługi, pojazd ten następnie spłonął razem z budynkiem, w którym był przechowywany, zyskując w ten sposób imię „Puffing Devil”<ref name=“orlowski”/>. Trevithick zajmował się następnie głównie budową stacjonarnych silników parowych dla zakładów przemysłowych. Przed 1804 rokiem zbudował pierwszy [[parowóz]] szynowy, na bazie swojego silnika pracującego w kopalni Penydarren. W 1803 roku zbudował nowy powóz parowy, na 12 pasażerów, który zademonstrował na ulicach Londynu. 21 lutego 1804 parowozem, ciągnąc pociąg o masie 25 t, z 70 pasażerami, przebył 16&nbsp;km z huty Penydarren w [[Merthyr Tydfil]] do [[Abercynon]] w 4 godziny 5 minut. W 1807 roku zaprojektował tunel komunikacyjny pod Tamizą, następnie dźwig parowy, młot parowy i pływający parowy dok. W kolejnych latach dokonał wielu dalszych inwencji: m.in. założył pierwszą przemysłową linię kolejową (południowa [[Walia]]), zastosował napęd parowy w rolnictwie, dokonał wynalazków w dziedzinie żeglugi, zbudował maszyny parowe dla górnictwa.
 
W 1816 roku wyemigrował do [[Peru]], gdzie budował maszyny napędzające pompy w kopalniach srebra. Walczył też przez pewien czas w powstańczej armii [[Simón Bolívar|Simona Bolivara]], a następnie pracował w [[Kostaryka|Kostaryce]]. Utraciwszy majątek, w 1827 roku powrócił do Wielkiej Brytanii. Jego dalsze projekty również nie przynosiły mu powodzenia. Pod koniec życia pracował w zakładach w [[Dartford]]. Zmarł na zapalenie płuc 22 kwietnia 1833 w hotelu, w biedzie, i został pochowany w nieoznaczonym grobie na cmentarzu dla biedoty.