Katapulta startowa: Różnice pomiędzy wersjami

Zadaniem współcześnie stosowanych katapult startowych jest wspomaganie startu samolotów przez nadanie im dużego przyspieszenia początkowego umożliwiającego osiągnięcie [[Prędkość startowa|prędkości startowej]] na bardzo krótkim odcinku pokładu startowego. Urządzenia tego typu mają postać wbudowanego w pokład startowy toru ze znajdującym się poniżej tłokiem wyposażonym w specjalny uchwyt do przytwierdzania podwozia dziobowego samolotu. Pod wpływem wysokiego ciśnienia [[Para wodna|pary]] poruszający się tłok ciągnie za sobą samolot i w czasie około 4 sekund nadaje mu prędkość, która wraz z prędkością lotniskowca i czołowego [[wiatr]]u (start odbywa się po ustawieniu okrętu pod wiatr) zapewnia osiągnięcie odpowiedniej [[siła nośna|siły nośnej]] i start maszyny. Niektóre samoloty marynarki, np [[North American FJ-2 Fury]], posiadały wydłużoną goleń podwozia dziobowego; dzięki temu zapewniano większy [[kąt natarcia]] skrzydeł, co ułatwiało start.

 

 

Poza Stanami Zjednoczonymi, [[Rosja|Rosją]] i [[Francja|Francją]], większość państw posiadających lotniskowce skłania się bardziej do zastosowania samolotów pionowego startu i lądowania, głównie [[AV-8B Harrier II]], które mogą starować ze znacznie mniejszych i tańszych jednostek pływających. Rosyjski samolot [[Su-33]] jest w stanie wystartować z pokładu lotniskowca bez użycia urządzeń wspomagających, ale tylko przy zredukowanej masie paliwa i uzbrojenia. [[Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych]] używa katapult do rozpędzania samolotów załadowanych uzbrojeniem o dużej masie, oraz większych maszyn, których ciąg silników nie zapewnia dostatecznej mocy do rozpędzenia ich do prędkości startowej.