August Bécu: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
drobne redakcyjne, drobne merytoryczne, źródła/przypisy
Linia 16:
}}
[[Plik:Rossa-August Becu.JPG|thumb|240px|Grób Augusta Bécu na [[cmentarz Na Rossie|cmentarzu Na Rossie]] w Wilnie (2009)]]
'''August Ludwik Bécu''' (ur. {{data|1771-05-03}} w [[Grodno|Grodnie]], zm. {{data|1824-09-07}}<ref name=mg /> w [[Wilno|Wilnie]]) – polski [[Chirurgia|chirurg]], profesor medycyny, wykładowca [[higiena|higieny]] i [[patologiapatomorfologia|patologiipatomorfologii]] na [[Uniwersytet Wileński|Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim]], członek założyciel i od 1811 prezes [[Wileńskie Towarzystwo Lekarskie|Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego]] (1805); ojczym [[Juliusz Słowacki|Juliusza Słowackiego]].
 
== Życiorys ==
Linia 25:
29 czerwca 1789 uzyskał [[Doktor (stopień naukowy)|doktorat]] z filozofii, 6 stycznia 1793 doktorat z medycyny, 1 października 1797 został wykładowcą, a od 1806 [[profesor zwyczajny|profesorem zwyczajnym]] na [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytecie Wileńskim]].
 
W latach 1798–1814 był lekarzem w wileńskim szpitalu [[szarytki|szarytek]]. WWydał 1803 wydał broszuręrozprawę ''O wakcynie, czyli tak zwanej krowiej ospie'' (1803), traktującą o odkrytej przez [[Edward Jenner|Edwarda Jennera]] metodzie [[szczepionka|szczepieńszczepienia ochronnych]]wirusem ospy krowiej przeciwprzeciwko [[ospa prawdziwa|ospie prawdziwej]]; sam też tę metodę stosowałzastosował w 1803, jako pierwszy na Litwie<ref>{{cytuj książkę | autor = Władysław Zahorski | tytuł = Zarys dziejów Cesarskiego Towarzystwa Lekarskiego w Wilnie (1805–1897) | wydawca = Karol Kowalewski | miejsce = Warszawa | rok = 1898 | strony = 38–39 | isbn = }}</ref>.
 
Był współzałożycielem, a od 1811 prezesem, Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego. W latach 1805–1824 był członkiem korespondentem [[Towarzystwo Warszawskie Przyjaciół Nauk|Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk]]<ref>[[Aleksander Kraushar]], Towarzystwo Warszawskie Przyjaciół Nauk 1800-1832: monografia historyczna osnuta na źródłach archiwalnych. Ks. 4, Czasy polistopadowe: epilog: 1831-1836, 1906, s. 479.</ref>.
 
Zginął od porażenia piorunem {{data|1824-09-07|linkuj=nie}}<ref group=uwaga>Data śmierci 26 sierpnia 1824 według kalendarza juliańskiego widnieje na nagrobku Augusta Bécu na cmentarzu Na Rossie.</ref> około godz. 14.00<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko = Kirkor| imię =Adam Honory| autor link = | tytuł = Przechadzki po Wilnie i jego okolicach |url = http://www.polona.pl/dlibra/doccontent2?id=26642&from=&from=generalsearch&dirids=1&lang=pl |wydawca = Nakładem Maurycego Orgelbranda| miejsce =Wilno| rok = 1859| strony = | isbn = |oclc = 249947266}} s. 253.</ref> podczas drzemki w swoim mieszkaniu przy ul. Zamkowej 7 w [[Wilno|Wilnie]]. Według współczesnych relacji piorun, od którego zginął Bécu, był [[piorun kulisty|piorunem kulistym]]<ref name=mg>{{Cytuj stronę| url = http://www.magwil.lt/archiwum/2007/mag-8/sp-7.htm| tytuł = Nad Wilnem grzmiało.. | data dostępu = 2010-11-23| autor = Alicja Dzisiewicz| opublikowany = Magazyn Wileński| praca = | data = 08-2007| język =pl}}</ref>.