Konstanty Hegel: Różnice pomiędzy wersjami

 

Urodził się w pochodzącej z Austrii, a osiadłej w Warszawie około połowy XVIII w. rodzinie rzeźbiarskiej. Rzeźbiarzami byli jego ojciec Antoni Hegel i dziadek Józef Hegel. Nauki pobierał w [[Liceum Warszawskie|Liceum Warszawskim]], które ukończył w roku 1819. W latach 1819-1823 studiował na Oddziale Sztuk Pięknych [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]] pod kierunkiem [[Paweł Maliński|Pawła Malińskiego]], [[Antoni Brodowski|Antoniego Brodowskiego]] i [[Antoni Blank|Antoniego Blanka]]. Jesienią 1823 roku wyjechał do Rzymu, gdzie kontynuował studia w Akademii św. Łukasza i Akademii Francuskiej w latach 1823-1827 i 1829-1830. Przerwa w studiach w latach 1827-1829 spowodowana była wyjazdem do Warszawy, do której powrócił po ich ukończeniu. W czsie [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]] został mianowany setnikiem Gwardii Bezpieczeństwa. Po upadku powstania, od roku 1831 prowadził własną pracownię rzeźbiarską. W latach 1844-1862 był profesorem rzeźby i rysunku ornamentacyjnego w [[Szkoła Sztuk Pięknych|Szkole Sztuk Pięknych]] w Warszawie. Od roku 1865 pracował jako profesor w Szkole Rysunkowej w Warszawie. Utrata wzroku w roku 1868 spowodowała wycofanie się Konstantego Hegla z wszelkiej działalności pedagogicznej, artystycznej i społecznej. Ostatnie lata życia spędził w nędzy i osamotnieniu. Jego uczniami byli m.in.: [[Andrzej Pruszyński]], [[Bolesław Syrewicz]] i [[Pius Weloński]].