Jean-François Marmontel: Różnice pomiędzy wersjami

W roku [[1758]] objeła go swym [[patronat]]em [[Madame de Pompadour]]. Marmontel przejął wówczasredakję gazety ''[[Mercure de France]]'', w której zamieszczał swe powiastki moralne (''contes moraux''). Jego styl i ton był łagodniejszy niz np. Diderota więc nie narażał sie na wielkie ataki. W roku [[1763]] przyjęto go do [[Académie française]] . W roku [[1767]] wydał powieść filozoficzną ''[[Bélisaire]]'' (''[[Belizariusz (książka)|Belizariusz]]''), która była popularna również w ówczesnej Polsce. Zarówno we fRancji jak i w polsce mozna było wówczas nabyc cała poieśc (XVI rodziałów) z wyjątkiem rozdziału XV, w którym autor głosi potrzebe tolerancji religijnej, co potępiła [[Sorbona]]. Powołujac się na postać bizantyjskiego mądrego genarała [[Belizariusz]]a Marmontel udziela rad królowi jak rządzić. Dzieło to czytał i docenił równiez [[Stanisław August Poniatowski]]. Ponownie problem tolerancji poruszył Marmontel w ''[[Inkasy (książka)|Inkasach]]'' (''Les Incas'') z roku [[1778]]. Przez pewien czas Marmontel cieszył się patronatem [[Madame Geoffrin]] opiekunki filozofów.