Pokrzywno (powiat grudziądzki): Różnice pomiędzy wersjami

Główna atrakcją turystyczna wsi jest zamek krzyżacki powstał na miejscu słowiańskiego grodu Copriven.Gród ten początkowo został nadany biskupowi Christianowi w [[1222]] roku, a po klęsce biskupiej misji nawracania [[Prus]] gród przejęli [[Krzyżacy]] około [[1230]] roku. Pierwszy zamek powstał na początku [[XIII]] wieku. Początkowo była to prymitywna drewniano-ziemna fortalicja, nazywana Engelsberg - Mons Angelorum (Górą Aniołów). Według kroniki Piotra z Dusburga, w [[1239]] zamieszkiwali tam już rycerze [[zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]]. Pierwszym [[komtur|komturem]] był Henryk Brabantus i przypuszczalnie wtedy właśnie rozpoczęto budowę murowanego założenia. Na początku ze względu na bezpieczeństwo zaczęto od budowy murów obronnych w trakcie realizacji prac do kolejnych fragmentów muru dostawiano wewnętrzną zabudowę.Pokrzywno pełniło funkcję siedziby komturstwa do śmierci ostatniego komtura Fryderyka von Zollern.Zamek pełnił tą funkcje z krótka przerwa. Po bitwie pod Grunwaldem zginął komtur Pokrzywna Burchard von Wobecke, a wojska polskie opanowały wartownie, jednak nie na długo. Rok po tym wydarzeniu zamek ponownie znalazł sie we władaniu Krzyżaków.W [[1411]] z inicjatywy wielkiego mistrza [[|Henryk von Plauen|Henryk von Plauen]] Krzyżacy rozpoczęli jego modernizację systemu obronnego.Został wyremontowany, a mury podwyższono i zaopatrzono w nowocześniejsze strzelnice,a sam [[Henryk von Plauen]] po zamachu stanu został zdegradowany i przeniesiony do [[komtur|komturii]] w Pokrzywnie. Własnością zakonu pozostawał do wybuchu [[wojna trzynastoletnia|wojny trzynastoletniej]] w [[1454]] roku, kiedy został zajęły przez zbuntowane oddziały Związku Pruskiego. Na mocy porozumień drugiego [[pokój toruński|pokoju toruńskiego]] w roku [[1466]] Pokrzywno wraz z całą ziemią chełmińską zostało przyłączone do Polski i aż do pierwszego rozbioru w [[1772]] roku było siedzibą polskich starostów. Około roku 1630 na terenie warowni zamieszkały siostry norbertanki z Żukowa. Podczas [[potop szwedzki|potopu Szwedzi]] zdobyli i spalili zamek, a kaplicę sprofanowali.Za rządów Prusaków całość sprzedano osobie prywatnej, która rozpoczęła jego demontaż z przeznaczeniem na budowę drogi. Rozbiórka została na szczęście wstrzymana po szybkiej interwencji biskupa chełmińskiego Baiera, jednak osłabione sklepienie kaplicy runęło w [[1789]] i spowodowało dalsze działania likwidacyjne.