|
[[Grafika:jamnik_krotkowlosy11.jpg|thumb|Jamnik krótkowłosy miniaturowy]]
''Jamnik'' - co najmniej dziewięć ras, różniących się rozmiarem, szatą i charakterem.
[[Grafika:P1010119profil.jpg|thumb|Jamnik-profil]]
'''Rys ogólnyOpis:'''
Jamnik krótkowłosy to jedna z ras jamnika. Jest jego pierwotną postacią, która pochodzi od dawnych psów gończych z terenów dzisiejszych Niemiec. Głównym przeznaczeniem jamnika krótkowłosego jest gonitwa za zwierzyną, płoszenie i norowanie, chociaż obecnie te wdzięczne psy bardzo dobrze sprawdzają się jako psy trzymane w mieszkaniach do towarzystwa.
* pies o bardzo krótkich nogach, wydłużonym tułowiu i inteligentnej, szlachetnej w kształcie głowie
Włos krótki, gęsty i gładko przylegający. Włos nie powinien być zbyt delikatny ani zbyt obfity.
* długowłosy, szorstkowłosy albo krótkowłosy
* maść w każdym kolorze, jednak wadą jest maść czysto czarna lub biała bez podpalania
* wysokość w kłębie: 17 do 25 cm
* obwód klatki piersiowej: jamnik króliczy od 30 cm; miniaturowy do 35 cm; standardowy powyżej 35 cm i wadze 9 kg
* przeciętna długość życia - 15 lat
Zobacz też:
'''Charakter:'''
jamnik
Jamnik to pies żywy, odważny, czujny i inteligentny. Pomimo, że jest silnie przywiązany do swojego opiekuna, nadal zachowuje wrodzoną niezależność. Od szczenięcia wymaga konsekwencji przy wychowaniu oraz dobrego kontaktu z opiekunem.
'''Historia:'''
Jego pochodzenie budzi wątpliwości; miłośnicy twierdzą, że pochodzi aż ze starożytnego Egiptu, choć na pewno narodził się w Niemczech.
Z Egiptu do Niemiec
Już w starożytnym Egipcie istniały liczne rasy psów, z których część uwieczniono na płaskorzeźbach i posągach świątynnych. Archeolodzy nie wierzyli własnym oczom, kiedy zobaczyli rysunki odpowiadające jamnikowi w świątyni w Bescheb. Naukowcy jednak nie są pewni, czy w tym przypadku chodzi tylko o jamnika czy tylko o podobnego o doń psa o skńczonych kończynach. Pierwsze europejskie wzmianki o jamnikach pochodzą ze średniowiecznych Niemiec. Już w [[XIV w.]] można było przeczytać: "Psy o krótkich nogach wchodzą o wiele łatwiej pod ziemię niż inne i są bardziej przydatne do polowań na borsuki".
[[Kategoria:Rasy psów]]
Z Niemiec w świat
Rozpowszechnienie jamnika w Europie w XVI/XVII wieku zapoczątkowało wielokierunkowy rozwoj tej rasy. Jednym z kierunków rozwoju była adaptacja jamnika do warunków zimowych, co objawiło się zmianami we wzorcu (masywniejsze łapy, skrócona kufa, wieksze uszy), który nie jest akceptowany w wielu krajach europejskich (jedynie w krajach skandynawskich). Jamnik adaptowal się z trudem do chłodniejszego klimatu wiele dziesięcioleci, co było wynikiem wtórnego lepszego przystosowania do ciepła.
Innym kierunkiem rozowju jamnika było przystosowanie go do różnego rodzaju polowań. Jamniki zatem były tresowane na: posokowce, psy zaganiające, buszujące, norowce. Zakres ich pracy nie ograniczał się tylko do wypłaszania borsuków z nory, gdzie jamnik był zdany sam na siebie, ale też do zaganiania dzików (jamniki szorstowłose), buszowania w chaszczach i trzcinie oraz aportowania (długowłose).
| 