Sezon AHL 2013/2014 – 78. sezon gry American Hockey League. Pierwsze mecze sezonu odbyły się 4 października 2013 roku. Na stadionie Frontier Field 13 grudnia 2013 roku rozegrana została piąta edycja AHL Outdoor Classic. Sezon zasadniczy zakończył się 20 kwietnia 2014 roku. Trzy dni później rozpoczęła się faza play-off. Zwycięzcą rozgrywek sezonu zasadniczego, jak i zdobywcą Pucharu Caldera została drużyna Texas Stars.

Wydarzenia przedsezonowe edytuj

Zmiany nazw
Zmiany klubów filialnych

Sezon zasadniczy edytuj

Tabela edytuj

Konferencja Zachodnia
Lp. Zespół DYW M W P PpD Pkt G+ G-
1 Texas Stars WT 76 48 18 10 106 274 197
2 Chicago Wolves MW 76 45 21 10 100 239 191
3 Toronto Marlies NT 76 45 25 6 96 223 202
4 Grand Rapids Griffins MW 76 46 23 7 99 238 187
5 Abbotsford Heat WT 76 43 25 8 94 237 215
6 Milwaukee Admirals MW 76 39 24 13 91 215 199
7 Rochester Americans NT 76 37 28 11 85 216 217
8 Oklahoma City Barons WT 76 36 29 11 83 239 256
9 Rockford IceHogs MW 76 35 32 9 79 234 262
10 Utica Comets NT 76 35 32 9 79 187 216
11 Charlotte Checkers WT 76 37 36 3 77 228 241
12 Lake Erie Monsters NT 76 32 33 11 75 197 232
13 Hamilton Bulldogs NT 76 33 35 8 74 182 224
14 San Antonio Rampage WT 76 30 37 9 69 206 235
15 Iowa Wild MW 76 27 36 13 67 169 235
Konferencja Wschodnia
Lp. Zespół DYW M W P PpD Pkt G+ G-
1 Manchester Monarchs AT 76 48 19 9 105 244 188
2 Springfield Falcons NE 76 47 23 6 100 247 212
3 Binghamton Senators ET 76 44 24 8 96 276 232
4 St. John’s IceCaps AT 76 46 23 7 99 258 207
5 Albany Devils NE 76 40 23 13 93 220 193
6 Wilkes-Barre/Scranton Penguins ET 76 42 26 8 92 206 185
7 Providence Bruins AT 76 40 25 11 91 233 210
8 Norfolk Admirals ET 76 40 26 10 90 201 192
9 Hershey Bears ET 76 39 27 10 88 221 213
10 Hartford Wolf Pack NE 76 37 32 7 81 202 220
11 Worcester Sharks AT 76 36 34 6 78 189 226
12 Syracuse Crunch ET 76 31 32 13 75 198 232
13 Adirondack Phantoms NE 76 30 38 8 68 182 225
14 Bridgeport Sound Tigers NE 76 28 40 8 64 183 238
15 Portland Pirates AT 76 24 39 13 61 222 284

     Drużyna została mistrzem dywizji oraz awansowała do playoff.

     Drużyna awansowała do playoff.

Statystyki edytuj

Zawodnicy z pola[1].
Z dorobkiem 88 punktów Amerykanin Travis Morin z klubu Texas Stars otwiera listę najskuteczniejszych zawodników sezonu zasadniczego w AHL. Morin był również najczęściej asystującym zawodnikiem (56 asyst). Najlepszym strzelcem był Kanadyjczyk Zach Boychuk z 36 trafieniami.

 
Travis Morin zdobywca Les Cunningham Award.
Zawodnik Drużyna M G A Pkt MIN
  Travis Morin Texas Stars 66 32 56 88 52
  Zach Boychuk Charlotte Checkers 69 36 38 74 55
  Andy Miele Portland Pirates 70 27 45 72 66
  T.J. Brennan Toronto Marlies 76 25 47 72 115
  Jordan Weal Manchester Monarchs 76 23 47 70 42
  Chris Terry Charlotte Checkers 70 28 41 69 62

Bramkarze
Statystyka przedstawia najlepszych bramkarzy względem wskaźnika GAA, którzy przebywali na lodzie przynajmniej 1500 minut
[2].

Zawodnik Drużyna M MIN SO GAA S% W
  Jake Allen Chicago Wolves 52 3138 7 2.03 .928 33
  Petr Mrázek Grand Rapids Griffins 32 1829 3 2.10 .924 22
  Keith Kinkaid Albany Devils 43 2518 4 2.29 .912 24
  Tom McCollum Grand Rapids Griffins 46 2560 2 2.30 .922 24
  Malcolm Subban Providence Bruins 33 1919 1 2.31 .920 15

Play-off edytuj

Rozstawienie edytuj

 
Puchar Caldera

Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie play-off. Drużyna Texas Stars zdobywca Macgregor Kilpatrick Trophy uzyskała najlepszy wynik w lidze zdobywając w 76 spotkaniach 106 punktów. Jest to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełniają mistrzowie dywizji: Manchester Monarchs, Springfield Falcons, Chicago Wolves, Toronto Marlies oraz Binghamton Senators.

Konferencja Wschodnia edytuj

  1. Manchester Monarchs – mistrz dywizji atlantyckiej i konferencji wschodniej w sezonie zasadniczym oraz 105 punktów
  2. Springfield Falcons – mistrz dywizji północno-wschodniej, 100 punktów
  3. Binghamton Senators – mistrz dywizji wschodniej, 96 punktów
  4. St. John’s IceCaps – 99 punktów
  5. Albany Devils – 93 punkty
  6. Wilkes-Barre/Scranton Penguins – 92 punkty
  7. Providence Bruins – 91 punktów
  8. Norfolk Admirals – 90 punktów

Konferencja Zachodnia edytuj

  1. Texas Stars – 106 punktów – mistrz dywizji zachodniej i konferencji zachodniej w sezonie zasadniczym, zdobywca Macgregor Kilpatrick Trophy oraz 105 punktów
  2. Chicago Wolves – mistrz dywizji blisko-zachodniej w sezonie zasadniczym, 100 punktów
  3. Toronto Marlies – mistrz dywizji północnej w sezonie zasadniczym, 96 punktów
  4. Grand Rapids Griffins – 99 punktów
  5. Abbotsford Heat – 94 punkty
  6. Milwaukee Admirals – 91 punktów
  7. Rochester Americans – 85 punktów
  8. Oklahoma City Barons – 83 punkty

Drzewko playoff edytuj

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpocznie się walka o mistrzostwo ligi w fazie playoff, która rozgrywana będzie w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Macgregor Kilpatrick Trophy (w tym wypadku Texas Stars) zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Pierwsza runda rozegrana została w formacie do trzech zwycięstw, zaś trzy następne rundy rozgrywane są w formuje do czterech zwycięstw według schematu: 2-3-2, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 6 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie piąty.

  Ćwierćfinały Konferencji Półfinały Konferencji Finały Konferencji Finał Pucharu Stanleya
                                     
1  Manchester 1     4  St. John’s 4  
8  Norfolk 3     8  Norfolk 2  


2  Springfield 2 Konferencja Wschodnia
7  Providence 3  
    4  St. John’s 4  
  6  Penguins 2  
3  Binghamton 1  
6  Penguins 3  
4  St. John’s 3   6  Penguins 4
5  Albany 1     7  Providence 3  


  W  St. John’s 1
  Z  Texas 4
1  Texas 3     1  Texas 4
8  Oklahoma City 0     4  Grand Rapids 2  
2  Chicago 3
7  Rochester 2  
  1  Texas 4
  3  Toronto 3  
3  Toronto 3  
6  Milwaukee 0   Konferencja Zachodnia
4  Grand Rapids 3   2  Chicago 0
5  Abbotsford 1     3  Toronto 4  

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj