Jezus Chrystus Zbawiciel

Jezus Chrystus Zbawiciel – spektakl autorstwa Klausa Kinskiego, a także film pod tym samym tytułem dokumentujący wygłoszony 20 listopada 1971 roku w Deutschlandhalle w Berlinie monolog.

Jezus Chrystus Zbawiciel
Jesus Christus Erlöser
Gatunek

film dokumentalny

Kraj produkcji

Niemcy

Czas trwania

84 min

Reżyseria

Peter Geyer

Główne role

Klaus Kinski

Muzyka

Florian Käppler
Daniel Requardt

Montaż

Peter Geyer
Michael Dreher
Konrad Bohley

Produkcja

Kinski Productions Peter Geyer

Spektakl edytuj

Kinski pracował nad trwającym ponad 80 minut spektaklem 10 lat. Studiując biblijne i historyczne przekazy przygotował 30 stron maszynopisu.

Na pustej scenie Kinski wcielił się w rolę oskarżyciela Jezusa Chrystusa. Oskarża go o spiskowanie przeciwko władzy, anarchizm, patronowanie terrorystom, rewolucjonistom, hipisom. Monolog zaczyna się słowami: "Poszukiwany: Jezus Chrystus, oskarżony: o mącenie ludziom w głowach, skłonności anarchistyczne, spisek przeciw władzom państwowym.". W dalszej części aktor mówi o księżach, piętnuje polityków, często odwołuje się do wojny w Wietnamie. Gdy wspomina o pogardzie dla pieniędzy, widzowie zaczęli głośno zwracać uwagę, że artysta sam jest milionerem, a bilet wstępu kosztował 10 marek.

Odzew publiczny edytuj

Ze względu na swą ostrą, atakującą formę występ okrzyknięty został skandalem, a zaplanowane tournée nie doszło do skutku.

Kinski zapytany o swe dzieło w 1971 w jednym z wywiadów telewizyjnych odparł:

Pyta mnie Pani, dlaczego robię "Nowy Testament"?! O to może zapytać tylko ktoś zupełnie bez pojęcia, lub ktoś złośliwy! Jak można mnie pytać, dlaczego robię "Nowy Testament"? O to mogą pytać tylko idioci, takie jest moje zdanie[1].

Dla aktora wieczór w Deutschlandhalle był ważniejszy niż niejeden film, w którym zagrał. Krytyka uznała go za błazna pozującego na Chrystusa, ale dzięki setce osób obecnych na widowni, przeżył, jak wspomina jego żona Genevieve Minhoi jedyne w życiu objawienie. Spektakl "Jezus Chrystus Zbawiciel" stał się niemal jego obsesją. Bardzo często oglądał później nakręconą na 16-mm taśmie dokumentację swego występu.

Film edytuj

Film dokumentalny został stworzony przy wykorzystaniu materiałów przechowywanych przez rodzinę Klausa Kinskiego będących 135 minowym zapisem wydarzenia z 1971. Peter Geyer zainteresował się postacią aktora w 1999 roku po lekturze jego wierszy z tomiku zatytułowanego Gorączka – dziennik trędowatego[2]. W filmie pojawiają się cytaty z autobiografii artysty pod tytułem Ja chcę miłości.

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj