Simple Twist of Fate
Simple Twist of Fate – piosenka skomponowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego we wrześniu 1974 r., wydana na albumie Blood on the Tracks w styczniu 1975 r.
| Wykonawca utworu z albumu Blood on the Tracks | |
| Bob Dylan | |
| Wydany | |
|---|---|
| Nagrywany | |
| Gatunek | |
| Długość |
4:18 |
| Twórca |
Bob Dylan |
| Producent |
Bob Dylan |
| Wydawnictwo | |
Historia i charakter utworu edytuj
Piosenka ta została nagrana na czwartej sesji do albumu Blood on the Tracks 19 września 1974 r. w Columbia A & R Studios w Nowym Jorku. Została ona także wydana na koncertowych albumach Bob Dylan at Budokan i The Bootleg Series Vol. 5: Bob Dylan Live 1975, The Rolling Thunder Revue oraz 3-dyskowej składance Dylan[1].
Piosenka ta, zapewne najsmutniejsza na albumie, jest także najbardziej minimalistycznym nagraniem płyty. Piosenka ostatecznie została nagrana w duecie z gitarzystą basowym Tonym Brownem.
Po raz pierwszy Dylan nagrał ten utwór na pierwszej sesji 16 września z towarzyszeniem całego zespołu. Niezadowolony z rezultatu i pragnąc uczynić utwór bardziej intymnym i osobistym, powtórnie nagrał tę kompozycję na sesji czwartej 19 września. Ta wersja została wydana na próbnym tłoczeniu albumu dokonanym prawdopodobnie 25 września i na ostatecznym wydaniu płyty.
Jak właściwie wszystkie piosenki albumu, tak i ta poświęcona jest rozpadzie miłosnego związku. Dylan-narrator wykazuje co prawda skruchę w końcowej części utworu, jednak równocześnie odwołuje się do działania losu czy też przeznaczenia. Los – tak jak zetknął kochanków – tak teraz ich rozdziela. Jest to ostatecznie samooszukiwanie się i uciekanie od odpowiedzialności[2].
Nastrój utworu jest podkreślany schodzącą progresją akordów i dźwiękami gitary basowej.
Dylan publicznie po raz pierwszy wykonał tę piosenkę 10 września 1975 r. w programie publicznej telewizji PBS „The World of John Hammond”. Było to tuż przed rozpoczęciem Rolling Thunder Revue. Dylan wykonywał później tę kompozycję właściwie każdego roku. Szczególnie interesujące wersje pochodzą z koncertów w 1981 r., a zapewne najmniej ciekawe z 1978 r. Wykonywał wtedy piosenkę tak szybko, że straciła ona swój specyficzny nastrój oraz szybkie tempo zmusiło Dylana do opuszczania niektórych słów[2].
Muzycy edytuj
- Sesja 4
- Bob Dylan – gitara, harmonijka, śpiew
- Tony Brown – gitara basowa
Dyskografia edytuj
- Albumy
- Blood on the Tracks - próbne tłoczenie albumu z 25 września; tu znalazła się 3 wersja nagrana na sesji czwartej 19 września (ta sama wersja znalazła się na ostatecznie wydanym albumie)
- Bob Dylan at Budokan (1979)
- Biograph (1985) - wersja nagrana 30 grudnia 1974 na sesji siódmej
- The Bootleg Series Vol. 5: Bob Dylan Live 1975, The Rolling Thunder Revue (2002)
- Dylan (2007
Wykonania piosenki przez innych artystów edytuj
- Joan Baez – Diamonds and Rust (1975)
- Jerry Garcia – Jerry Garcia Band (1991)
- Judy Collins – Judy Sings Dylan... Just Like a Woman (1993)
- Concrete Blonde – Still in Hollywood (1994)
- Steve Gibbons – The Dylan Project (1998)
- Jimmy LaFave – Trail (1999)
- Gerard Quintana and Jordi Batiste – Els Miralls de Dylan (1999)
- Andy Hill – It Takes a Lot to Laugh (2000)
- Rich Lerner and the Groove – Cover Down (2000)
- The Robins – The Robins Sing Dylan (2000)
- Gerry Murphy – Gerry Murphy Sings Bob Dylan (2001)
- Mary Lee's Corvette – Blood on the Tracks (2002)
Przypisy edytuj
- ↑ Heylin 1995 ↓, s. 94.
- ↑ a b Trager 2004 ↓, s. 562.
Bibliografia edytuj
- Paul Williams. Bob Dylan. Performing Artist 1974-1986. The Middle Years. Omnibus Press. Nowy Jork, 1994 ISBN 0-7119-3555-6
- Clinton Heylin: Bob Dylan. The Recording Sessions 1960-1994. Nowy Jork: St. Martin Press, 1995. ISBN 0-312-13439-8.
- Oliver Trager: Keys to the Rain. The Definitive Bob Dylan Encyclopedia. Nowy Jork: Billboard Books, 2004. ISBN 0-8230-7974-0.