Bunt wójta Alberta: Różnice pomiędzy wersjami

'''Albert''' był od [[1290]] dziedzicznym wójtem [[Kraków|Krakowa]]. W latach [[1295]]-[[1305]] popierał rządy [[Czechy|czeskie]] w Krakowie, jednak w [[1306]] oddał miasto [[Władysław Łokietek|Władysławowi Łokietkowi]]. W [[1311]] razem z braćmi i niemieckim [[mieszczaństwo|mieszczaństwem]], przy poparciu [[Biskupi krakowscy|biskupa krakowskiego]] [[Jan Muskata|Jana Muskaty]] - zniemczonego [[Ślązacy|Ślązaka]] osadzonego na biskupstwie przez [[Wacław II Czeski|Wacława II]], zorganizował bunt przeciwko Łokietkowi, dążąc do ustanowienia w Polsce władzy [[Luksemburgowie|Luksemburgów]]. Bunt został stłumiony w [[1312]] a wójt Albert wraz z księciem [[Bolko I opolski|Bolesławem Opolczykiem]] opuścił Kraków. W [[Opole|Opolu]] został z nieznanych powodów osadzony w więzieniu przez Bolesława Opolczyka, a zwolniony po 5 latach wyjechał do [[Praga|Pragi]], gdzie zmarł. Za ten bunt [[Kraków]] został przez księcia Władysława Łokietka surowo ukarany. Miastu odebrano wiele przywilejów - zniesiono dziedziczenie wójtostwa, prawa wójta jak również jego dochody zostały ograniczone. Zburzono również dom wójta Alberta a na jego miejscu zbudowano warowny gródek. Po stłumieniu buntu książę Łokietek zakazał w Krakowie prowadzenia ksiąg miejskich po niemiecku, wprowadzając łacinę<ref>Historia Polski - Średniowiecze, [[Stanisław Szczur]], Wydawnictwo Literackie, rok 2003, s.442</ref>.