Węgrów: Różnice pomiędzy wersjami

Węgrów pierwotnie był osadą na pograniczu [[Podlasie|Podlasia]] i [[Mazowsze|Mazowsza]] (Ziemi liwskiej). Rozwój Węgrowa zapoczątkowało w [[XIV wiek|XIV]] wieku wzmożone osadnictwo na tych terenach [[Mazowszanie|kolonistów mazowieckich]] oraz ocieplenie stosunków między Mazowszem i Wielkim Księstwem Litewskim. W [[XV wiek|XV]] wieku Węgrów został przyłączony do [[Księstwo Mazowieckie|Księstwa Mazowieckiego]]. Z [[1414]] roku pochodzi pierwsza wzmianka pisana o osadzie, w związku z fundacją kościoła parafialnego. Położenie na szlaku handlowym na [[Księstwo halicko-wołyńskie|Ruś]] przyczyniło się do szybkiego rozwoju miejscowości. W [[1441]] roku książę mazowiecki [[Bolesław IV warszawski|Bolesław IV]] nadał jej prawa miejskie. Bolesław IV w 1446 roku w Parczewie zrezygnował z Węgrowa za odszkodowaniem w wysokości 6 tys. groszy praskich i miasto wróciło pod administrację księcia Kazimierza Jagiellończyka i Wielkiego Księstwa Litewskiego. W roku 1451 miasto było wzmiankowane jako własność Stanisława z Ołomuńca. W 1476 przeszło w ręce Uhrowskich, a od 1558 r. należało do Anny z Radziwiłłów Kiszczyny, dzięki której Węgrów stał się jednym z najważniejszych ośrodków reformacji na Mazowszu. W [[1569]] roku po powtórnym włączeniu Podlasia do Królestwa Polskiego Węgrów przynależał administracyjnie do [[Województwo podlaskie (I Rzeczpospolita)|województwa podlaskiego]].