Paweł I Romanow: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Dzieje: drobne merytoryczne na podstawie http://wyborcza.pl/1,75480,3979023.html |
→Dzieje: drobne redakcyjne |
||
Linia 37:
W sprawach polityki zagranicznej Paweł I kontynuował działania matki, Katarzyny II. Przystąpił do koalicji z [[Wielka Brytania|Wielką Brytanią]], [[Austria|Austrią]] i [[Turcja|Turcją]], wypowiedział wojnę rewolucyjnej [[Francja|Francji]] i wysłał wojska ekspedycyjne do [[Italia|Italii]] przeciwko Francuzom. Część wojsk przetransportowana została na statkach [[Flota Czarnomorska|floty czarnomorskiej]] na [[Sycylia|Sycylię]], skąd zaatakowały one południową Italię. Większe oddziały, pod dowództwem feldmarszałka [[Aleksandr Suworow|Aleksandra Suworowa]], zajęły całą francuską, północną Italię i przez [[Alpy]] przebiły się nad [[Ren]]. Jeszcze inne oddziały rosyjskie, wraz z Anglikami, wzięły udział w desancie morskim na [[Holandia|Holandię]]. Na wszystkich tych trzech frontach sojusznicy faktycznie pozostawili Rosjan bez wsparcia ze swej strony i rozgoryczony Paweł I wycofał swe wojska ekspedycyjne do Rosji.
Paweł I nie był lubiany przez szlachtę i arystokrację rosyjską za próby umniejszenia ich przywilejów, niespodziewane dymisje i poniżanie podwładnych. W 1801 doszło do zawiązania spisku którym kierował gubernator Petersburga [[Peter Ludwig von der Pahlen]], [[Płaton Zubow]], [[Nikołaj Zubow]], gen. [[Levin August von Bennigsen]] i inni wyżsi oficerów, którzy po opanowaniu
Po śmierci cara Pawła I w 1801, tron objął jego syn 23-letni [[Aleksander I Romanow|Aleksander I Pawłowicz]] (1801-[[1825]]).
| |||