Milejczyce: Różnice pomiędzy wersjami

Osada istniała już w XV wieku. W 1516 Milejczyce otrzymały miejskie [[prawo magdeburskie]] z rąk króla Polski [[Zygmunt I Stary|Zygmunta I Starego]], który kazał tu zbudować stację królewską<ref>Dorota Michaluk, Ziemia mielnicka województwa podlaskiego w XVI-XVII wieku, Toruń 2002, s.148</ref>, natomiast w 1529 powstała parafia katolicka. Według lustracji z 1566 istniał tu kościół katolicki św. Stanisława, cerkiew św. Barbary i św. Mikołaja, dwór królewskiego starosty i 25 karczm. W tym roku miasto włączono do województwa podlaskiego. W 1588 miasto weszło w skład dóbr stołowych króla Polski ekonomii brzeskiej. W 1657 nastąpiło spalenie kościoła przez wojska moskiewskie, a w 1740 rozpoczęto budowę nowego drewnianego kościoła katolickiego św. Stanisława z dzwonnicą. Wzmianka o planowanej budowie ratusza pojawiła się w 1744. W 1809 Stanisław Szantyr założył szkółkę parafialną.

W 1839 zakazane zostało przez zaborcę wyznawanie greckokatolicyzmu. W 1857 wybudowano pierwszą [[Stara Synagoga w Milejczycach|drewnianą synagogę]]. W 18591865 miałroku miejscewładze pożarrosyjskie miasta,zamknęły akościół wi zamieniły na cerkiew. W 1900 została zbudowana [[Cerkiew św. Barbary w Milejczycach|cerkiew prawosławna]]. Po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] miejscowość straciła prawa miejskie. W czasie wojny polsko-sowieckiej (1920), Milejczyce liczyły nieco ponad 1200 mieszkańców. 20 sierpnia 1920 Brygada Jazdy Wojska Polskiego rozbiła cofającą się spod Warszawy Grupę Szturmową Armii Czerwonej.

W okresie [[II Rzeczpospolita|międzywojennym]] miejscowość była letniskiem ludności żydowskiej z 2085 mieszkańcami (ponad 40% stanowili Żydzi). W 1927 wybudowano [[Synagoga w Milejczycach|synagogę]]. W latach 1939–1941 wieś znajdowała się pod okupacją radziecką a od 22 czerwca 1941 do 1944 pod okupacją [[III Rzesza|niemiecką]]. W 1942 utworzone zostało przez Niemców [[getto]] dla Żydów. W 1944 wieś zajęta została przez Armię Czerwoną. W dniu 10 września 1945 roku szwadron Zygmunt z Brygady Wileńskiej AK rozbroił posterunek milicji i zniszczył akta w urzędzie gminy. W 1959 roku znaczną część miejscowości zniszczył pożar.