Borysów: Różnice pomiędzy wersjami

Borysów wzmiankowany był w 1102. Od 1228 położony w księstwie kijowskim, a do końca XIII wieku należał do [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkiego Księstwa Litewskiego]]. W 1500 roku podczas wojny z Moskwą na zamku w Borysowie rezydował książę Aleksander Jagiellończyk. W czasie [[Wojna litewsko-moskiewska 1512-1522|wojny z Moskwą]], w 1514 roku król Polski [[Zygmunt I Stary]] przeprowadził w Borysowie przegląd wojsk przygotowywanych na wyprawę na Moskwę. Od 1563 [[starostwo]]. Na wyspie rzeki Berezyny znajdował się zamek obronny. W 1642 roku starosta borysowski [[Adam Kazanowski]] ufundował przy ul. Mińskiej drewniany kościół katolicki. W czasie [[Wojna polsko-rosyjska 1654-1667|IV wojny z Moskwą]] w 1655 roku zajęty przez wojska moskiewskie, poi w 1660 roku nieskutecznie przez dwa miesiące był oblegany przez hetmana Stefana Czarnieckiego. Po podpisaniu rozejmu czymBorysów wrócił do Rzeczypospolitej. W końcu XVII wieku znajdował się w nim otoczony wałami ziemnymi z dworem wojewody połockiego i podgrodziem, drewniany kościół pw. NMP. Powstała też cerkiew Zmartwychwstania Chrystusa z klasztorem[http://www.wilanow-palac.pl/rosyjski_dyplomata_pawel_tolstoj_w_katolickim_kosciele.html]. W 1793 włączony do [[Imperium Rosyjskie]]go. W 1806 roku ksiądz proboszcz Onufry Gzowski rozpoczął budowę kościoła, który ukończony został w 1823 roku. W 1812 Borysów był miejscem przeprawy wojsk [[Napoleon Bonaparte|Napoleona]] przez Berezynę, podobnie jak podczas [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej w 1919]].