Merecz: Różnice pomiędzy wersjami

W XIV wieku wzniesiono tam zamek obronny, znany w źródłach krzyżackich z 1377 roku pod nazwą Merkenpille. Okoliczne lasy były ulubionym miejscem polowań urządzanych przez wielkich książąt litewskich i królów polskich. W 1418 roku król [[Władysław II Jagiełło]] przebywał w Mereczu w okresie świąt [[Boże Narodzenie|Bożego Narodzenia]], a w 1421 roku przyjmował tam posłów czeskich, ofiarujących mu koronę. W 1501 roku wielki książę litewski [[Aleksander Jagiellończyk]] nadał część lasów mereczeńskich [[Michał Gliński|Michałowi Glińskiemu]]. W tym czasie w rejonie Merecza rozwinęło się osadnictwo wiejskie. Osady były zakładane głównie przez ludność litewską. W późniejszym czasie zamek mereczeński rozbudowano i często był nazywany ''zamkiem królowej Bony''.

 

 

W 1795 rok miasto przeszło pod panowanie Rosji. W okresie wojny [[Napoleon Bonaparte|Napoleona]] z Rosją (1812) Merecz uległ poważnym zniszczeniom. 2 września 1838 roku wójt/burmistrz Merecza P. [Piotr?] Derwiński w imieniu mieszkańców zwrócił się z pismem do rosyjskiego ministra Kiesielowa o odszkodowanie w wysokości 10 tys. rubli za szkody i straty, jakie miasto poniosło w czasie wojen napoleońskich (1812–1814). Przy tej okazji powoływał się na przywileje, jakie Merecz otrzymał od królów polskich i wielkich książąt litewskich. Sprawa była rozpatrywana w sądzie w 1840 roku, ale nie została rozwiązana. W związku z tym mieszkańcy Merecza zwrócili się od odszkodowanie do ministra skarbu rządu rosyjskiego, ten z kolei odesłał ich prośbę do generała-gubernatora w Wilnie, który odpowiedział negatywnie. W XIX wieku koło Merecza przebiegała granica celna między [[Królestwo Kongresowe|Królestwem Polskim]] i [[Imperium Rosyjskie|Cesarstwem Rosyjskim]], a okolice miasta słynęły z przemytu wódki.